مطالعه نقش و جایگاه انسان در کتاب جامع التواریخ در نگارگری مکتب ایلخانی

با حمله مغولان درقرن هفتم ه.ق.و تاسیس حکومت ایلخانان،تحولات عظیمی درهنر نگارگری ایران به وجودآمد.دراین دوره به دلیل حکومت مغولان بطور همزمان بر چین و ایران و روابط این دو سرزمین باهم،نگارگری ایران دستخوش تغییراتی شد و تعدادی از ویژگی های نقاشی چینی مانند حالتدار بودن چهره واندام،رنگ،حیوانات تخیلی ماننداژدها را به خود جذب کرد.از طرفی نگارگری ایران ویژگیهایی را از هنر مسیحیت و بیزانس به عاریه گرفت؛مانند استفاده از رنگ نقره ای و پیکره های بلندقامت.یکی از عناصر مهم نگاره های ایرانی،عنصر انسان است که جایگاه بسیار مهم و ویژه ای رادارد،این عنصر نیز در این عصر دستخوش تغییراتی شده است.این پژوهش با رویکرد توصیفی-تحلیلی و شیوه گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه ای انجام شده است وهدف از آن مطالعه نقش و جایگاه انسان در کتاب جامع التواریخ در نگارگری مکتب ایلخانی بوده و سوال مطرح شده در این پژوهش این است که انسان در کتاب جامع التواریخ چه جایگاه و نقشی دارد ما در این پژوهش به این موضوع دست یافته ایم که عنصرانسان در کتاب جامعالتواریخ از نظر رنگ و تحرکت دستخوش تغییراتی شده است. درحالی که از نظر میزان اهمیت هیچ تغییری نکرده و مانند نگاره های ادوار پیش از مغول در اوج اهمیت خود قرار دارد.

کلیدواژه ها:

مکتب نگارگری ایلخانی ، انسان ، جامع التواریخ