تحلیل عناصر موسیقایی دراشعار فیاض لاهیجی با تکیه بر عناصر زیبا شناختی

بدیع از دیدگاه زیبایی شناسی، دانشی است که با آن راه های زیبایی سخن آشکار می شود و علم آرایش کلام است که زبان معمولی را به شعر تبدیل میکند. فیاض لاهیجی از جمله شاعران سبک هندی است که در بیان افکار و اندیشه ها، با زبانی شاعرانه از دانش بدیع که پایه های اصلی آن مبتنی بر صناعات لفظی و معنوی می باشد، استفاده فراوانی برده است. در این پژوهش برآنیم که دیوان اشعار فیاض لاهیجی از دیدگاه نقد زیبایی شناسی، مخصوصا دانش بدیع و موسیقیایی مورد بررسی و واکاوی قرار گرفته و عوامل زیبایی آفرین بدیعی شعر او، هم از لحاظ نوع و هم از لحاظ میزان کاربرد، بررسی و تجزیه و تحلیل میشود. فیاض لاهیجی به منظور بیان افکار و تجربه های عرفانی خویش، از صنایع معنوی مخصوصاتلمیح و مراعات النظیر، نسبت به سایر شگردهای بلاغی بیشتر بهره برده است.

کلیدواژه ها:

زیبایی شناختی ، بلاغت ، بدیع ، فیاض لاهیجی .