رابطه بین خودناتوانسازی تحصیلی و تمایل به اعتیاد در دانش آموزان پسر دبیرستانی قم

هدف از این مطالعه بررسی رابطه میان خودناتوان سازی تحصیلی و گرایش به اعتیاد در دانش آموزان پسر دبیرستانی در شهر قم است. جمعیت نمونه شامل دانش آموزان پسر دوره دوم دبیرستان بوده است که در سال تحصیلی 1396 -97در شهر قم مورد مطالعه قرار گرفتند. شرکت کنندگان شامل 327 دانش آموز در مدارس، از طریق نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه خودناتوان سازی تحصیلی و پرسشنامه ایرانی گرایش به اعتیاد بوده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده های آماری، داده ها از پرسشنامه استخراج گردید و از آمار توصیفی و آمار استنباطی (همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) استفاده شد. نتیجه رگرسیون چندگانه نشان میدهد که خودناتوان سازی تحصیلی میتواند گرایش به اعتیاد را تبیین کند. براساس نتایج همبستگی پیرسون، میان گرایش به اعتیاد و خودناتوانسازی تحصیلی ارتباط مهم و معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

خودناتوان سازی تحصیلی ، گرایش به اعتیاد ، مواد مخدر