مقایسه امید، انگیزش پیشرفت تحصیلی و خود پنداره تحصیلی در دانش آموزان با و بدون اختلال یادگیری خاص

هدف از تحقیق حاضر مقایسه متغیرهای امید، انگیزش تحصیلی و خود پنداره تحصیلی بین دانش آموزان ابتدایی با و بدون اختلال یادگیری بود. این پژوهش از نوع علی- مقایسه ای است. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان پنجم و ششم مقطع ابتدایی (دختر و پسر) با و بدون اختلال یادگیری شهر میانه در سال 1395-96 بود. شرکت کنندگان پژوهش، 40 نفر از دانش آموزان با اختلال یادگیری بودند که با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و 40 نفر از دانش آموزان عادی به شیوه ی همتا سازی (بر ا ساس سن، جنس، پایه تحصیلی) انتخاب شدند. ابزار موردا ستفاده در این پژوهش، پر س شنامه امید اشنایدر، پرسشنامه خود پنداره تحصیلی منداگلیو و پی ریت و پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر بود. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چند متغیره ( مانوا) استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که میانگین متغیرهای امید، انگیزش درونی، خود پنداره علمی، اجتماعی، ارز شی و ورز شی بین دانش آموزان با و بدون اختلال یادگیری متفاوت است. درواقع میانگین متغیرهای امید، انگیزش درونی، خود پنداره علمی، اجتماعی، ارزشی و ورزشی بین دانش آموزان با اختلال یادگیری کمتر از دانش آموزان بدون اختلال یادگیری است. این نتایج تلویحات مهمی درزمینه ی آموزش و خدمات مشاورهای این دانش آموزان دارد.

کلیدواژه ها:

اختلال یادگیری ، امید ، انگیزش تحصیلی ، خود پنداره تحصیلی.