رابطه سبک های دلبستگی با احساس تنهایی در دانشجویان دختر و پسر

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبک های دلبستگی با احساس تنهایی در دانشجویان دختر و پسر انجام گرفت. روشاین پژوهش از لحاظ ماهیت توصیفی و از نظر نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان مقطعتحصیلات تکمیلی ارشد و دکتری مجتمع ولایت سوهانک دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران- مرکز که در نیمسال دوم سال تحصیلی 98-97 مشغول به تحصیل می باشند و تعداد آن ها 4042 نفر می باشند، تشکیل دادند. نمونه این پژهش به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی بر اساس جدول تعیین حجم گروه نمونه از روی حجم جامعه کرجسی و مورگان بهتعداد 351 نفر که از بین دانشجویان هر رشته به تفکیک گروه های تخصصی انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از سهپرسشنامه سبک های دلبستگی کولینز و رید (1990) و مقیاس احساس تنهایی تجدید نظر شده UCLA (راسل وهمکاران، 1980) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری از دو روش آمار توصیفی و آمار استنباطی از آزمون همبستگیپیرسون استفاده گردید. نتایج نشان دادند که بین سبک های دلبستگی کلی و دلبستگی ایمن با احساس تنهایی رابطه منفیمعنی دار وجود دارد ولی بین دلبستگی اجتنابی و دلبستگی دوسوگرا با احساس تنهایی رابطه مثبت معنی دار وجود دارد.همچنین نتایج نشان دادند که هر یک از سبک های دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسو گرا به ترتیب 28، 33، 27 درصد تغییرات احساس تنهایی را می توانند پیش بینی کنند. نتایج فرضیات نشان دادند که بین سبک های دلبستگی دانشجویان زن و مرد تفاوت معنادار وجود ندارد و میانگین احساس تنهایی زنان بیشتر از مردان می باشد.

کلیدواژه ها:

سبک های دلبستگی ، عملکرد خانواده ، احساس تنهایی