بهینه یابی توپولوژی شبکه ی راه ها با استفاده از گره های مجازی، راه های خاکستری و الگوریتم ژنتیک

طراحی شبکه ی راه ها یکی از مسائل جذاب و پرکاربرد در مهندسی حمل و نقل می باشد. به دست آوردن طرحبهینه ی شبکه با توجه به تقاضای سفر و محدودیت های مالی، هدف این نوع تحقیقات می باشد. از طرف دیگر در مهندسیسازه، یکی از شاخه های رو به گسترش، بهینه یابی توپولوژی است که به یافتن توزیع بهینه ی ماده در فضای طراحیمی پردازد. با استفاده از ایده ی بهینه یابی توپولوژی، تحقیق حاضر به طراحی بهینه ی یک شبکه ی حمل و نقل می پردازد. دراین شبکه، نقاط مبداء و مقصد و حجم سفر بین آنها مشخص است و با توجه به قید طول کل راه های شبکه، طرح بهینهبرای مسئله داده شده به دست می آید. تابع هدف، مجموع هزینه ی سفرها می باشد. برای تعریف توپولوژی شبکه، گره هایمجازی با مختصات متغیر به عنوان متغیرهای طراحی تعریف شده اند. همچنین از مفهوم المان های خاکستری که دربهینه یابی توپولوژی سازه ها استفاده می شود، برای تعریف وجود یا عدم وجود اتصال بین دو گره استفاده شده است. اینمتغیرها نیز دسته ی دیگری از پارامترهایی هستند که بایستی در مسئله بهینه یابی به دست آید. برای حل مسئلهبهینه یابی، الگوریتم ژنتیک به کار گرفته شده است و مثال هایی با استفاده از روش پیشنهادی حل شده اند. جواب ها بیانگرکارایی روش و الگوریتم پیاده سازی شده می باشند.

کلیدواژه ها:

طراحی شبکه حمل و نقل ، بهینه یابی توپولوژی ، الگوریتم ژنتیک ، گره های مجازی ، راه های فازی