الگوها و شاخص های معماری روستایی مازندران (نمونه موردی: خانه تقوایی های جویبار)

معماری گذشته ما همواره پاسخ گوی نیازهای کاربران خود بوده است و خود را در قالب عناصر معماری با ویژگیهای گوناگون به نمایش می گذارد. در منطقه شمال ایران با توجه به فرهنگ و شرایط خاص آب و هوایی این ناحیه که تاحدی با سایر نواحی ایران تفاوت دارد، در طول زمان، معماری خاصی شکل گرفته که برخاسته از فرهنگ برونگرا با ریشههای ایرانی و اسلامی بوده است. این گونه معماری، توسط روستاییان ابداع و کامل شد و توسط آنها نیز مراقبت و حفاظتمی شده است. روش تحقیق حاضر توصیفی-تحلیلی و با استفاده از نمونه ی موردی است. مبحث اصلی این مقاله شناختبهتری از معماری روستایی مازندران بوده که به همین منظور به بررسی اسناد و مدارک، برداشت میدانی و رولوه خانه یتقوایی ها در شهر جویبار پرداخته شده است. مشاهدات میدانی از این نمونه ی موردی، نشان دهنده ی تاثیر عواملی نظیرشیوه های زیستن اهالی خانه در فصول مختلف سال و کوچ کردن آن ها از طبقه ی همکف در زمستان به طبقه بالا درتابستان، تاثیر اقلیم و اقتضائات مرتبط با آن بر کشیدگی خانه در جهت شرقی-غربی، استفاده از مصالحی که در دسترساهالی خانه بوده است، بهرمندی از طبیعت و پیدایی معادل هایی مانند ایوان و غلامگرد در ساختار خانه است. نتایج حاصلاز این پژوهش می تواند راهگشای طراحی معاصر بومی باشد.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، مازندران ، خانه های روستایی ، خانه تقوایی ها شهر جویبار