میان کنش فضایی رهیافتی نو در تعیین سلسله مراتب پیشنهادی شبکه معابر در سطح محلات شهری (نمونه موردی: محله مهدی آباد شهر یزد)

در سال های گذشته شهرسازی یک علم مطرح در ایران می باشد، که این رشته یک علم بین رشته ای و در عین حال مستقل میباشد. علوم طیادی در این رشته اثر گذار می باشند که یکی از این علوم برنامه ریزی حمل و نقل می باشد. حمل و نقل شهری بهطور تنگاتنگی در ارتباط با کاربری اراضی شهری قرار دارد و روابط متقابل و پیچیده ای بین سه عامل کاربری اراضی، مدیریت وحمل و نقل وجود دارد. سفرهایی که به مقصد کاربری ها در شبکه معابر صورت می گیرد نقش به سزایی در تعیین سلسله مراتبشبکه معابر دارند.هدف از این پژوهش بررسی نقش و اعمال نفوذ کاربری اراضی در تعیین سلسله مراتب معابر شهری می باشد. دراین پژوهش ابتدا کاربری اراضی مورد بررسی قرار گرفته و میزان تولید و جذب سفر هریک از کاربری ها تعیین و در نهایت سلسلهمراتبی از شبکه معابر برای دستیابی به عملکرد بهتر ارائه شده است. این پژوهش از حیث هدف کاربردی و روش پژوهش علی-تطبیقی است. داده ها از طریق منابع و اسناد کتابخانه ای، برداشت کالبدی و مشاهده جمع آوری شده اند. در این پژوهش ابتدامحدوده ی مورد مطالعه به بخش هایی تقسیم و سپس برای تعیین عوامل جذب و تولید سفر از نرم افزارExpert choice، برایتعیین میزان فواصل از مراکز محدوده ها از نرم افزار Arc GIS و برای تعیین میزان کلی جذب و تولید سفر و میزان رشد محدوده ها به ترتیب از روش ضریب مکانی (L.Q) و مدل هنسن استفاده شده است. بر این اساس محدوده پهنه بندی و سلسله مراتب شبکه درون محله ای پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

کاربری اراضی ، ضریب مکانی (L.Q) ، مدل هنسن ، شبکه معابر ، میان کنش فضایی