مقایسه الگوهای ارتباطی در دختران نوجوان دارای رفتار خودزنی و عادی

پژوهش حاضر با هدف مقایسه الگوهای ارتباطی در دختران نوجوان دارای خودزنی و عادی صورت گرفت. این پژوهش از نوع عل6ی- مقایسه ای بود که به صورت گذشته نگر انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه دوره اول شهرانزلی در سال تحصیلی 1398-1397 و همچنین نوجوانان ارجاع داده شده به اورژانس بیمارستان شهر انزلی بودند. حجم نمونه مورد مطالعه 60 نفر 30) دانش آموز دارای خودزنی، 30 دانش آموز بدون خودزنی) بودند که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات مقیاس مهارتهای ارتباطی بارتون بود. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین نمرات الگوهای ارتباطی و همه مولفه های آن(الگوی شنود، الگوی بازخورد و الگوی کلامی) در دختران نوجوان دارای خودزنی کمتر از دختران عادی می باشد. نتایج به دست آمده حاکی از پایین بودن نمرات متغیر مورد مطالعه در دختران نوجوان دارای خودزنی بوده و نیازمندبرنامه هایی به منظور افزایش و بهبود این متغیر می باشد.

کلیدواژه ها:

الگوهای ارتباطی ، الگوی کلامی ، خودزنی ، دختر نوجوان.