مدیریت سیلاب در سکونت گاه های انسانی با اجرای عملیات آبخیزداری و آبخوانداری ( مطالعه موردی استان لرستان ، حوزه شهری پلدختر)

سیل از جمله مخاطرات طبیعی است که فراوانی وقوع آن در سال های اخیر روند افزایشی داشته و خسارات ناشی از آن همه ساله بخشی از کشور را تحت تاثیر قرار میدهد . عوامل مختلف اقلیمی و هیدرولوژیکی درکنار نقش مخرب برخی فعالیت های انسانی در محدوده حوزه های آبخیز از قبیل تغییرات وسیع کاربری اراضی، سکونت غیر مجازدر دشت های سیلابی و تجاوز به حریم رودخانه ها ، همچنین مدیریت نامناسب رودخانه ها و مسیل ها ، موجب افزایش وقوع وتشدید قدرت تخریبی این پدیده می گردد. مدیریت حوزه آبخیز به عنوان یکی از اقدامات تلفیقی در کنترل سیلاب مطرح است که با بهره گیری از روش های بیولوژیکی و مکانیکی نقش موثری در تغییر رفتار سیلاب در پایین دست و مناطق خطرپذیر عهده دار است. چنانچه این حجم از سیلاب در سطح حوزه های آبخیز در مناطق بالادست کنترل نمی گردید ابعاد فاجعه سیل اخیر بسیار بیشتر بود. عملکرد پروژه های مذکور علاوه بر کاهش سیلاب، باعث تغذیه آبخوان های زیرزمینی و تقویت منابع آبی چاه ها، چشمه ها و قنوات در کشور گردیده است. در مقاله حاضر به بررسی علل وقوع سیل در استان ایلام و حوزه شهری پلدختر و وضعیت اجرای پروژه های آبخیزداری و اثربخشی آنها پرداخته خواهد شد

کلیدواژه ها:

عملیات آبخیزداری ، سیلاب ، مخاطره سیل ، پلدختر