نقش بازی های بومی-محلی در رشد توانایی های ادراکی -حرکتی دختران 7 تا 12 ساله

هدف از پژوهش حاضر، نقش بازیهای بومی-محلی در رشد توانایی های ادراکی -حرکتی دختران 7 تا 12 ساله بود. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پژوهش های مداخلهای بود. جامعه آماری در این تحقیق شامل کلیه دختران 7 تا 12 ساله شهر اسدآباد بودند که نداشتن سابقه بیماریهای نقص حرکتی، عدم ابتلا به چاقی و لاغری زیاد و هر نوع ناهنجاری مادرزادی بیومکانیکی که اثر قابل توجه بر توانایی حرکتی داشته باشد، باعث محروم شدن شرکت کنندگان از تحقیق بود. نمونه آماری با برآوردی از جامعه آماری به تعداد 84 نفر از دانش آموزان پایه اول تا ششم از مدارس شهر اسدآباد در دو گروه برابر آزمایش (بازیهای بومی-محلی و کنترل (بازی های معمول انتخاب شدند و نیز برای انتخاب این افراد از روش نمونه گیری خوشه ای استفاده گردید. جهت سنجش توانایی های ادراکی -حرکتی از پرسشنامه ادراکی -حرکتی برونینکز-اوزرتسکی استفاده شد که عملکرد حرکتی کودکان 4/5 تا 14/5 سال را ارزیابی میکند. این آزمون شش خرده آزمون سرعت دویدن و چابکی، تعادل، هماهنگی دو دستی، قدرت، هماهنگی اندام فوقانی و کنترل بینایی-حرکتی را می سنجد. ابتدا با استفاده از سیاهه وارسی به جمع آوری مطالب در زمینه بازیهای بومی و محلی و انواع و اقسام آنها پرداخت شد و سپس به استخراج مولفه ها و شاخصه های توانایی های ادراکی و حرکتی با اتکا به کتب و مقالات معتبر پرداخته شد و سپس نقش بازیهای مذکور را در رشد توانایی های ادراکی و حرکتی دختران 7 تا 12 ساله مشخص گردید. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که هم بازیهای بومی-محلی و هم بازیهای معمول، بر توانایی های ادراکی - حرکتی، هماهنگی دو دستی، قدرت، هماهنگی اندام فوقانی و کنترل بینایی-حرکتی دختران 7 تا 12 ساله تاثیر معناداری داشتند. در حالی که سرعت دویدن و چابکی و تعادل تنها تحت تاثیر بازیهای بومی-محلی بوده و بازیهای معمول بر آنها تاثیر نداشتند. همچنین در کل تاثیر بازیهای بومی-محلی بر توانایی های ادراکی-حرکتی و خرده آزمونهای آن بیشتر از بازیهای معمول بود.

کلیدواژه ها:

بازی ، بازی های بومی-محلی ، توانایی های ادراکی -حرکتی