مقایسه ناهنجاری های اسکلتی و قامتی زنان بدنساز و شاغل شهر تبریز

هدف از مطالعه حاضر، مقایسه ناهنجاری های اسکلتی و قامتی زنان بدنساز و شاغل شهر تبریز است.روش کار: 30 زن بدنساز و 30 زن شاغل کارمند سالم (میانگین سن زنان بدنساز31/26سال و غیر ورزشکاران32/3سال، میانگین قد زنان بدنساز164/9 سانتی متر و زنان شاغل کارمند171/63 سانتی متر و میانگین وزن زنان بدنساز62/46کیلوگرم و زنان شاغل کارمند65/96 کیلوگرم، به دو گروه همگن تقسیم شدند. گروه زنان بدنساز که سابقه ورزشی بیش از 3 سال و گروه زنان شاغل سابقه فعالیت بیشتر از سه سال داشتند، را تشکیل دادند. همه آزمودنی ها از اول تا اخر مراحل آزمون شرکت کردند. تمامی آزمودنی ها بعد از انتخاب شدن و پرکردن فرم سلامت و تندرستی، نسبت به تعیین ناهنجاری های سر به جلو با گونیا متر، اسکولیوز با اسکلیومتر و با روش تست آدامز، کیفوز و لوردوز با خط کش منعطف، اندازه گیری به عمل آمد. برای نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون شاپیر ویلک و برای مقایسه بین گروه ها از آزمون t مستقل استفاده شد.نتایج: یافته های تحقیق حاضر نشان داد، در ناهنجاری های سربه جلو، اسکولیوز، لوردوز بین گروه های زنان بدنساز و زنان شاغل کارمند تفاوت معنی دار نبود. ولی در ناهنجاری های کیفوز بین گروه ها تفاوت معنی داری وجود داشت .p> 0/05 نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق میتوان نتیجه گیری کرد، ورزش مقاومتی به علت نوع تمرینات و فعالیت های رایج در آن باعث بهبود قدرت عضلات شده و میتواند بعنوان تمرین اصلاحی بر وضعیت بدنی زنان شاغل کارمند تاثیر بگذارد و موجب کاهش ناهنجاریهای بدنی به ویژه ناهنجاری کیفوز شود.

کلیدواژه ها:

ناهنجاری بدنی ، زنان بدنساز ، زنان شاغل