بررسی وسنجش شاخص های حکمروایی خوب شهری درشهراصفهان

حکمراویی شهری بر خلاف مدیریت شهری، فرایندی مدیریتی است که به اتخاذ و حفظ زیربناها و خدمات شهری می پردازد. حکمروایی شهری فرایندی کاملا سیاسی در نظر گرفته می شود وهدف تحقیق حاضر بررسی وسنجش شاخص های حکمروایی خوب شهری درشهراصفهان می باشد ونوع روش تحقیق در این پژوهش، بر اساس هدف کاربردی آن، براساس ماهیت توصیفی و تحلیلی وهمبستگی می باشد و بااستفاده ازنرم افزار spss تجزیه وتحلیل شده است این پژوهش به بررسی شاخص های حکمروایی خوب شهری در شهراصفهان پرداخته و بر اساس بررسی متغییرهای پژوهش، پاسخگویان سطح حکمروایی خوب را در شهر اصفهان در حد متوسط طیف ارزیابی نموده اند؛ حکمروایی شهری اصفهان به رغم تلاش های خود نتواسته است رضایت شهروندان را جلب نماید و سطح چهارمتغییر شاخص تعیین کننده حکمروایی خوب یعنی حکمروایی وتوسعه اجتماعی وفرهنگی حکمروایی وتوسعه اقتصادی کالبدی، مشارکت خودانگیخته-مشارکت تعاملی، مشارکت عملکردی-مشارکت انفعالی می باشد ازبین ابعاد مشارکت عملکردی – مشارکت انفعالی دارای بیشترین میانگین یعنی 3/51 درصد و بعد عامل حکمروایی وتوسعه اجتماعی وفرهنگی دارای کمترین میانگین 3/21 درصد می باشد. در نظر گرفتن اینکه حکمروایی خوب شهری به صورت طیفی با درجه بندی خیلی زیاد تا خیلی کم است، این موضوع اثبات می شود که هر چه حکمروایی خوب شهری و شاخص های آن شرایط بهتری راداشته باشند و با حرکت جامعه به سمت قطب مثبت طیف می توان مدیریت درست شهری را برطرف نمود و با اعمال این شیوه نوین مدیریتی به توسعه شهری پرداخت

کلیدواژه ها:

حکمروایی شهری ، مدیریت شهری ، پایداری مطلوب ، شهراصفهان