همگرایی ناتو و هند و اثرات آن بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران

هند در جنگ سرد، با راهبرد عدم تعهد، از رقابت ­های دو بلوک در دو سازمان امنیتی ورشو و ناتو، دور شد اما با فروپاشی شوروی و تغییر شرایط بین الملل، با فعال کردن ظرفیت های ژئوپلیتیکی خود نه ­تنها به قدرتی نو ظهور در قرن بیست و یکم تبدیل شده بلکه با راهبرد جهانی سازی، هم گرایی با قدرت ­های برتر بین المللی از جمله سازمان پیمان آتلانتیک شمالی را در دستور کار خود قرار داد. رابطه هند با ناتو و تاثیر آن بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران، موضوع مقاله حاضر است و نویسندگان تلاش دارند به این پرسش پاسخ دهند که گسترش زمینه­ های همکاری هند و ناتو چه تاثیری بر امنیت ملی ایران دارد با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ­ای، اینترنتی و رسانه­ای، فرضیه مقاله عبارت است از این­ که ناتو با تقویت همکاری و شراکت راهبردی در منطقه جنوب آسیا با هند به عنوان یک قدرت نوظهور اقتصادی و تکنولوژیک، به دنبال تامین امنیت و گسترش هژمونی در این منطقه با هدف کنترل ایران و چین است . یافته ها نشان می­دهد که مشارکت ناتو و هند در سه زمینه موضوع، محیط و سطح، به طور همزمان فرصت ­ها و تهدید هایی را برای امنیت ملی ایران به دنبال دارد.

کلیدواژه ها:

ناتو ، هند ، ژئوپلیتیک ، هم گرایی ، ایران