بررسی آئین نامه ای بار باد سازه های بلند مرتبه بتنی با مقطع ثابت و متغیر واقع در شهر تهران

امروزه با توجه به کمبود فضا و افزایش روزافزون جمعیت در شهرهای بزرگ، ساختمان­های بلند با استقبال بیشتری روبرو هستند. سازه­های بلند در برابر تاثیرات باد در راستای جهت باد و نوسانات حاصل از آن آسیب­پذیر هستند. برای طراحی یک سازه در برابر بارهای جانبی نظیر بار باد، معیار اصلی طراحی باید تامین شود. اهمیت اثر نیروی جانبی با بالا رفتن ارتفاع ساختمان افزایش می­یابد. از این رو در این نوع سازه­ها، عمدتا تحت تاثیر نیروی باد، ملاحظات طراحی با افزایش ارتفاع، پیچیده­تر ­می­شود. در ارتفاع معینی تغییر مکان جانبی سازه­های بلند چنان افزایش می­یابد که ملاحظات سختی کنترل کننده مطرح می­گردند. ویژگی های فشار ناشی از  باد بر سازه تابعی از ویژگی های باد، هندسه سازه و مشخصات منطقه مجاور آن است. معمولا استانداردها برای سازه ها و ساختمان هایی که دارای شکل یا موقعیت غیرمعمول هستند استفاده نمی شوند. هدف از پژوهش حاضر بررسی روش­های طراحی ارائه شده جهت محاسبه بار باد در استانداردهای بین­المللی و داخلی جهت بررسی سازه­های بلند با مقطع ثابت و متغیر واقع در شهر تهران است. در این پژوهش از استانداردهای امریکا، اروپا، ژاپن و استرالیا برای دو نوع سازه بلند استفاده شده و نتایج آنها با خروجی حاصل از مقررات ملی ساختمان ایران مقایسه گردیده است. نتایج این تحقیق نشان می­دهد که مقررات ملی ایران برای سازه­های مفروض که در شهر تهران درنظر گرفته شده است، نسبت به نتایج سایر استانداردهای مورد بررسی محافظه­کارانه­تر است.

کلیدواژه ها:

سازه بلند بتنی ، بار جانبی باد ، مقطع ثابت و متغیر ، نیروی طبقات ، آئین نامه های طراحی ، مبحث ششم مقررات ملی ساختمان ایران