رابطه سبک های دلبستگی، حمایت اجتماعی و سبک های مقابله ای با تاب آوری روان شناختی در افراد دارای تجربه سوگ: ارائه مدل تحلیل مسیر

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک­های دلبستگی، حمایت اجتماعی و سبک­های مقابله­ای با تاب آوری روان شناختی در افراد دارای تجربه سوگ بود. جامعه پژوهش حاضر را افراد دارای تجربه سوگ شهر اردبیل تشکیل می­دادند که از این جامعه، 250 فرد دارای تجربه سوگ به روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس به­عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار این پژوهش را پرسشنامه سرمایه­های روان شناختی لوتانز (2006)، مقیاس سبک­های دلبستگی هازان و شیور (1987)، پرسشنامه ی حمایت اجتماعی زیمن و همکاران (1998) و پرسشنامه ی سبک­های مقابله­ای آدیسون و همکاران (2007) تشکیل دادند. داده­ها به­وسیله نرم­افزار آماری SPSS22 و ایموس با روش آماری همبستگی و تحلیل مسیر مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته­های پژوهش نشان داد که اثر مستقیم سبک­های دلبستگی بر تاب آوری روان شناختی در افراد دارای تجربه سوگ معنی­دار نیست. اثر مثبت و مستقیم حمایت خانواده بر تاب آوری افراد دارای تجربه سوگ مورد تایید قرار گرفت، اما اثر حمایت دوستان و دیگران بر تاب آوری مورد تایید قرار نگرفت. همچنین اثر مثبت و مستقیم سبک مقابله متمرکز بر مشکل با تاب آوری افراد سوگوار مورد تایید قرار گرفت. همچنین، یافته­ها نشان داد که سبک دلبستگی ایمن، سبک دلبستگی دوسوگرا و حمایت اجتماعی از طریق سبک­های مقابله­ای بر تاب آوری افراد دارای تجربه سوگ اثر غیرمستقیم دارند. به طورکلی نتایج نشان می­دهد که مدل پژوهش مبنی بر رابطه سبک­های دلبستگی، حمایت اجتماعی و سبک­های مقابله­ای بر تاب آوری روان شناختی در افراد دارای تجربه سوگ از برازش مطلوب برخوردار است.

کلیدواژه ها:

سبک های دلبستگی ، حمایت اجتماعی ، سبک های مقابله ای ، تاب آوری ، تجربه سوگ