نقش مدیریت منابع انسانی در حفاظت از محیط زیست و نقش آن در توسعه پایدار کشور

یکی از الزامات توسعه پایدار این است که محیط زیست و منابع طبیعی به عنوان میراث جمعی بشریت به گونه ای محافظت شود که علاوه بر پاسخگویی به نیازهای نسل حاضر، ظرفیت پاسخ دهی به نیازهای نسلهای آینده را نیز داشته باشد. بنابراین، توسعه را زمانی پایدار می خوانند که مخرب نباشد و امکان حفظ منابع را برای آیندگان فراهم آورد. در کشور ایران نیز همانند سایر کشورهای جهان بحث حفظ محیط زیست و جرکت بسوی توسعه پایدار از برنامه اول اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایران اغاز و در برنامه دوم و سوم توسعه تداوم یافته است. منابع انسانی از مهمترین عوامل مدیریت زیست محیطی است. برخی از محققان بیان کرده اند که عملیات مدیریت منابع انسانی، زمانی کاراتر و موثرتر خواهد بود که منابع انسانی به عنوان ارکان اصلی سازمان در نظر گرفته شوند و در تصمیم گیری راهبردی سازمان مشارکت داشته باشند. به بیان دیگر کارکردهای منابع انسانی زمانی کارایی بیشتری خواهند داشت که عملکرد سازمانها گرایش به این داشته باشد که از حوزه های منابع انسانی در رسیدن به اهداف سازمانی، استفاده بهینه نمایند رسیدن به توسعه پایدار بدون آموزش همگانی امکان پذیر نیست. از طرفی، آموزش توسعه همه جانبه و پایدار مستلزم هزینه هایی است که موسسات مختلف و به ویژه موسسات دولتی و بین المللی باید آنها را متقبل شوند. تا زمانی که مردم عادی آموزش های لازم را در زمینه ی توسعه ی همه جانبه و پایدار نبینند، رسیدن به اهداف توسعه ی واقعی با مشکل روبرو خواهد شد .آموزش مردم در واقع بستر مشارکتهای مردمی را در امر توسعه ی همه جانبه و پایدار آماده می سازد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، منابع انسانی ، محیط زیست ، اهداف سازمانی ، مشارکتهای مردمی