برنامه ریزی و مدیریت بحران در جوامع شهری با رویکرد پدافند غیرعامل

ایمنی و امنیت از ابتدایی ترین اصول جهت دستیابی به استانداردهای مطلوب آسایش جوامع شهری است. برای دستیابی به این هدف گنجاندن برنامه های کاهش آسیب پذیری شهروندان و جامعه که در معرض مخاطرات و بلایای طبیعی و انسانی هستند، در طرح های توسعه شهری ضروری است. از این رو مدیران با استفاده از رویکردهای نوین برنامه ریزی از قبیل پدافند غیرعامل سعی نموده اند تا ساخت کالبدی، برنامه ریزی فضاهای شهری را بر اساس راهبردهای نوین این رویکردها ساختاربندی نمایند. استفاده از فناوری GIS علاوه بر ارتقاء آگاهی از میزان خطر در اسرع وقت، کاهش آسیب پذیری و آمادگی در برابر بحران منجر به بررسی میزان آسیب پذیری در جوامع شهری می شود. شناسایی عوامل داخلی و خارجی بافت های فرسوده با استفاده از مدل SWOT می تواند راهنمایی مناسب در هنگام تجویز درمان باشد و زنجیره فرسودگی را قطع سازد. بنابراین آنچه جوامع شهری را به صورت یکپارچه از مخاطرات طبیعی و انسان ساخت محافظت می نماید، وارد کردن هدف ایمنی در کلیه سطوح برنامه ریزی و همچنین مدیریت شهری می باشد. در راستای نیل به چنین هدفی برنامه ریزی ومدیریت با برقراری پیوندی دوسویه با یکدیگر و بهره گیری از رویکرد استراتژیک به عنوان نگرشی که قابلیت انطباق با شرایط بحران را دارد، می توانند تمهیدات لازم را در جهت ایمن سازی در برابر مخاطرات صورت دهند.