ژئوشیمی عناصر جزئی و نادر خاکی ذخیره کائولن بناوران (شمال شرق میانه، استان آذربایجان شرقی)

ذخره کائولن بناوران، در 35 کیلومتری شمال شرق میانه، استان آذربایجان شرقی واقع می باشد. شواهد صحرایی و مطالعات آزمایشگاهی نشان می دهند این ذخیره از دگرسانی و هوازدگی سنگ های داسیتی الیگومیوسن توسعه یافته است. از نظر کانی شناسی این ذخیره شامل کانیهای کائولینیت، کوارتز، ایلیت، کریستوبالیت، موسکویت، اورتوکلاز و گوتیت است. نتایج محاسبات تغییرات جرم عناصر با فرض Al به عنوان عناصر شاخص بی تحرک نشان می دهند که عملکرد فرایندهای دگرسانی بر روی سنگ های داسیتی در طی توسعه ذخیره کائولن بناوران با شستشوی عنصری نظیر Rb، غنی شدگی عناصری نظیر Sr، Th، Nb، Hf، Y، Ta، Ga، Pr، Nd، Sm، Eu، Gd، Yb، و Lu، و شستشو - تثبیت عناصری نظیر Ba، Cs، U، Zr، V، Co، Cr، Ni، Cu، La، Ce، Tb، Dy، Ho، Er، و Tm همراه بوده است. نتایج بدست آمده حکایت از آن دارند که عواملی چون تغییرات pH محلول های دگرسان کننده، جذب سطحی، روبش و تمرکز توسط اکسیدهای فلزی، حضور در فازهای کانیایی مقاوم، هموژنی سنگ مادر، همپوشی فرایندهای سوپرژن بر روی فرایندهای هیپوژن و تثبیت در فازهای کانیایی نئومورف نقش ارزنده ای در توزیع عناصر جزئی و نادر خاکی در این ذخیره ایفا نموده اند. ملاحظات ژئوشیمیایی بیشتر نشان می دهند زیرکن، فازهای Tiدار، سریانیت، و فسفات های ثانویه (مونازیت، رابدوفان، و زینوتایم) میزبان عناصر نادر خاکی در این ذخیره هستند.

کلیدواژه ها:

کائولن ، داسیت ، تغییرات جرم ، عناصر جزئی و نادر خاکی ، بناوران ، دگرسانی