چگونه توانستم مشکل گوشه گیری فرزندم معصومه را رفع نمایم

انسان اصالتا موجودی است اجتماعی و جاذبه رشد اجتماعی کودک پایه و اساس زندگی انسان او را تشکیل می دهد (رجبی، 1390). بدون تردید در دنیای پیچیده امروز، یعنی در عصر ارتباطات سریع و پیوندهای اجتماعی، ضرورت هرچه بیشتر تعاون و همکاری و همفکری های علمی، حضور فعال فرهنگی پدیده کمرویی یک معلولیت اجتماعی است (یوسفی و همکاران، 1395). گوشه گیری یکی از اختلال های روانی کودکان و نوجوانان است که با اختلال های رفتاری و اضطرابی همراهی می کند و ممکن است با پیامدهای جدی مانند غیبت از مدرسه، افت تحصیلی، افسردگی و حتی خطر خودکشی همراه باشد (پاتاکی و کارلسون، 1995). ون و برونسما (2006) گزارش کرده اند که بین 1 تا 3 درصد دانش آموزان گوشه گیر هستند (نریمانی و همکاران 1388). گوشه گیری از نظر لغوی به معنی تنها و مجرد و در خلوت نشستن و از جمع کناره گرفتن است. انسان گاهگاهی دوست دارد تنها باشد تا با خودشناسی وحل مشکلات زندگی بپردازد. گوشه گیری زمانی حالت بیماری پیدا می کند که فرد از آمیزش با جمع و همنوعان بیزار و بیمناک باشد. در این مورد اگرگوشه گیری بموقع درمان نشود به پیدایش حالت روانی شدید و افسردگی منجر می شو (مهرآبادی و رضایی، 1395).

کلیدواژه ها:

معصومه ، گوشه گیری ، انزوا