بررسی نقش آموزش مهارت های اجتماعی بر سلامت روان دانش آموزان دوره ابتدایی

اجتماعی شدن مهارتی است که در ان هنجارها، مهارت ها، نگرش ها و انگیزه ها و رفتارهای فرد شکل می گیرد تا ایفای نقش کنونی یا آتی او در جامعه مناسب و مطلوب شناخته شود. در این فرایند، اکتساب و به کارگیری مهارت های اجتماعی و چگونگی برقراری ارتباط و تعامل با دیگران، یکی از مولفه های اصلی رشد اجتماعی به ویژه در میان دانش آموزان دوره ابتدایی محسوب می شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش آموزش مهارت های اجتماعی بر سلامت روان دانش آموزان دوره ابتدایی می باشد. روش پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر سنندج بودند. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ و هیلر (1979) بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره آزمون سلامت روان دانش آموزان در پیش آزمون 16/40 بود که در پس آزمون به 18/30 افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار می باشد (p=0/005). در واقع بین دانش آموزانی که مهارت های اجتماعی را آموزش دیده اند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده اند در میزان سلامت روان آنها تفاوت معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت های اجتماعی ، سلامت روان ، معلمان ، دانش آموزان ابتدایی