بررسی رابطه روش تدریس همراه با بازی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

بازی فرآیندی است که شخصیت کودک از طریق آن، شکل می گیرد و وی با کمک آن با جهان پیرامون خود به تعامل می پردازد. بدین جهت پرداختن به بازی به عنوان وسیله ای برای آموزش و یادگیری اهمیت زیادی دارد. هدف از این مقاله، بررسی نقش بازی در آموزش کودکان و تاثیرات ناشی از آن بر یادگیری و تعلیم و تربیت است. این پژوهش با روش کتابخانه ای انجام گرفته است و به ضرورت انجام بازی، کاربرد بازی در آموزش و بازی های ابتکاری پرداخته شده است. نتایج و یافته ها نشان می دهد که بازی فرصت های مناسبی را برای آموزش و یادگیری پایدار فراهم می کند و محیط پیرامون و دنیای اطراف خود را بهتر می شناسد و در پایان پیشنهادهایی برای چگونگی انجام بازی و بهتر شدن یادگیری ذکر شده است.

کلیدواژه ها:

بازی ، یادگیری ، آموزش نقش بازی درآموزش