بررسی روند تغییرات میزان تابش در ایستگاه های تابش سنج ایران با استفاده از آزمون من کندال و تخمین گر شیب سن

امروزه مساله ی تغییر اقلیم یک موضوع اصلی در مجامع علمی و نشریات مرتبط می باشد. بررسی روند تغییرات پارامترهای اقلیمی از اهمیت زیادی برخوردار است و دراین زمینه کمک فراوانی به چالش های پیش رو، به ویژه به برنامه ریزان علوم محیطی خواهد نمود. در پژوهش حاضر به بررسی روند تغییرات میزان تابش با ستفاده از آزمون آماری من - کندال و تخمین گر شیب سن به صورت سالانه با طول دوره آماری 20 ساله (1992-2011) در 19 ایستگاه تابش سنج کشور پرداخته شد. نتایج به دست آمده از اعمال آزمون من کندال، شیب سن و شیبخط رگرسیون بر روی داده های سالانه تابش خورشیدی کشور نشان میدهد که میزان تابش در بیشتر ایستگاه های مورد مطالعه دارای روند افزایشی است. نتایج حاصل از شیب سن و شیب خط رگرسیون نیز حاکی از روند افزایشی تابش در بیشتر ایستگاه های مورد مطالعه است. بیشترین شیب تغییرات کاهشی وافزایشی نیز با استفاده از هر دو روش مذکور به ترتیب مربوط به ایستگاه های تهران و رامسر میباشد. بر اساس نتایج حاصل میزان تابش خورشیدی در طی دوره آماری مورد مطالعه، میزان تابش در شهرهای بزرگ، آلوده و صنعتی همچون تهران، تبریز، اصفهان، کرج، ارومیه و کرمانشاه در منطقه مورد مطالعه کاهش یافته است. توجه به نتایج تحقیق می تواند به برنامه ریزان محیطی از جنبه های مختف مبحث تابش، کمک نماید.

کلیدواژه ها:

ایران ، آمار ناپارامتری ، تابش ، من -کندال ، تخمین گر شیب سن