مقایسه تاثیر دمای سینتر بر سنتز و خواص نانوکامپوزیت های B4C-TiB2 به روش های سل ژل و درجا

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر دمای سینتر بر سنتز و خواص نانوکامپوزیت های B4C-TiB2 به روش های سل ژل و سنتز درجا جهت دستیابی به نمونه هایی با 10 درصد وزنی نانو ذرات TiB2 با استفاده از سینتر بدون فشار است. بر این اساس مواد اولیه B4C و تیتانیوم تترا ایزوپروپکساید (TTIP) برای سنتز B4C-TiB2 به روش سل ژل و پودرهای TiO2، کربن و B4C برای سنتز B4C-TiB2 به روش درجا مورد استفاده قرار گرفتند. سینتر نمونه ها در دماهای 2100، 2175 و 2250 درجه سانتی گراد در اتمسفر آرگون و به مدت 5/1 ساعت انجام شد. سپس آنالیزهای XRD و FESEM و آزمون های تعیین دانسیته و میکروسختی سنجی انجام گرفت. نتایج نشان دهنده این است که دانسیته نسبی و میکروسختی کاربید بور با استفاده از تشکیل TiB2 به وسیله هر دو روش سل ژل و سنتز درجا بهبود یافته است و مقادیر به دست آمده از روش سل ژل بیشتر از روش سنتز درجا می باشد. دانسیته نسبی برای نمونه های B4C-TiB2 حاصل از روش سل ژل در دماهای 2100، 2175 و 2250 درجه سانتی گراد به ترتیب به میزان 63/73، 67/81 و 03/92 درصد و برای نمونه های B4C-TiB2 حاصل از روش درجا به ترتیب به میزان 49/71، 66/78 و 07/90 به دست آمده است. همچنین افزایش دما از °C 2100 درجه سانتی گراد به °C 2250 سبب بهبود تراکم پذیری و در نتیجه افزایش دانسیته نسبی و میکروسختی نانو کامپوزیت های B4C-TiB2 در هر دو روش شده است.

کلیدواژه ها:

نانوکامپوزیت B4C-TiB2 ، سل ژل ، سنتز درجا و سینتر بدون فشار