بررسی اثر بخشی بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی - رفتاری بر رفتارهای ایذایی (پرخاشگری و اضطراب) دانش آموزان دوره ابتدایی شهرستان هشترود

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی - رفتاری بر رفتارهای ایذایی(پرخاشگری و اضطراب) دانش آموزان دوره ابتدایی شهرستان هشترود انجام شد. روش پژوهش حاضر شبه تجربی با استفاده از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان پسردوره ابتدایی(دوره دوم) شهرستان هشترود بود که در سال تحصیلی - 97 1396 مشغول به تحصیل بودند. نمونه ای شامل 30 نفر از دانش آموزان به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب و پس از جایگزینی تصادفی در دوگروه 15) نفر گروه آزمایش و15نفر گروه کنترل) مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پکیج بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری و پرسشنامه مشکلات رفتاری راتر (فرم معلم) بود. در فرایند اجرا، ابتدا پرسشنامه مشکلات رفتاری راتر (فرم معلم) از هر دو گروه به عمل آمد. بعد از اجرای این آزمون، گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 40 دقیقه ای تحت بازی درمانی شناختی-رفتاری قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکرد و سپس مجددا از هر دوگروه پرسشنامه مشکلات رفتاری راتر (فرم معلم) به عمل آمد. به منظور بررسی فرضیه ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد که آموزش مدیریت خشم باعث کاهش رفتارهای ایذایی در دانش آموزان می شود.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی شناختی-رفتاری ، رفتارهای ایذایی(پرخاشگری و اضطراب)