اثر بخشی طرحواره درمانی بر طرحواره ناسازگار اولیه رهاشدگی بی ثباتی و افزایش بهزیستی روانشناختی دختران نوجوان مبتلا به اختلال هویت جنسی سنین بین 18-15 شهر تهران منطقه 20

خلال فرآیند جامعه پذیری، اعضای جامعه الگوهای ادراکی، عاطفی و رفتاری مربوط به جنس خود را فراگرفته و درونی می سازند، یکی از اختلالاتی که در عصر جدید با بحران زیادی مواجه است، اختلال مربوط به هویت جنسی می باشد و کاهش پیامدهای روانشناختی آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است، پزوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی طرحواره درمانی بر طرحواره ناسازگار اولیه رهاشدگی- بی ثباتی و افزایش بهزیستی روانشناختی دردختران نوجوان مبتلا به اختلال هویت جنسی سنین بین 18-15 در شهر تهران منطقه 20 انجام شده است. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع پژوهش های از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و با استفاده از انتخاب آزمودنی ها در گروه های آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش همه نوجوانان دارای اختلال هویت جنسی شهر تهران می باشد. 30 نفر از نوجوانان دارای اختلال هویت جنسی، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف بودند. ابزارهای پژوهش فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره (SQ-SF) و مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف بودند و به وسیله تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته های فوق نشان می دهد پس از تعدیل نمرات پیش آزمون در گروه های کنترل و آزمایش، اثر معنی دار عامل، بین آزمودنی های گروه در متغیرهای اصلی پژوهش (طرحواره ناسازگار اولیه و رهاشدگی و بی ثباتی)، (بهزیستی روانشناختی به ترتیب وجود داشت (P=0/000, F=823/17), (P=0/000, F=405/18) به بیانی دیگر تفاوت میان گروه ها در پس آزمون، از لحاظ آماری معنی دار است. نتیجه گیری: طرحواره درمانی بر طرحواره ناسازگار اولیه رهاشدگی بی ثباتی و افزایش بهزیستی روانشناختی دختران نوجوان مبتلا به اختلال هویت جنسی سنین بین 18-15 شهر تهران منطقه 20 موثر است.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، طرحواره ناسازگار اولیه رهاشدگی ، طرحواره بی ثباتی ، بهزیستی روانشناختی ، اختلال هویت جنسی ، دختران نوجوان