نقش گراسهای پایا در کنترل فرسایش بادی آبخوان پلدشت

انچه مسلم است و می توان باقاطعیت از ان سخن گفت این است که مراتع ایران از دیرباز مورد چرای مفرط و خارج از فصل چرا قرارگرفته که ادامه این روند موجب تخریب شدید مراتع، کاهش پوشش تاجی، انقراض گونه های کلاس I و غالب شدن گونه های کلاس III گردیده است درنهایت با وقوع خشکسالیها بروز سیلابهای مخرب و فرسایش بادی درعرصه مراتع فقیر و عاری از پوشش گیاهی خسارت جبران ناپذیری بر منابع طبیعی و محیط زیست وارد گردیده است انالیز و ارزیابی پوشش گیاهی مراتع ابخوان پلدشت نشان میدهد که گونه های خوشخوراک در حال انقراض بوده و انها را فقط بصورت تک گونه های در طاقچه های اکولوژیک می توان مشاهده کرد ولی گیاهان کلاس III درمنطقه غالب بوده و قسمت اعظم تولیدات گیاهی را بخود اختصاص داده است در مراتع تخریب یافته و عاری از پوشش گیاهی فرسایش بادی با حمل خاک و ایجاد گردوغبار مشکل عظیمی را در منطقه بوجوداورده است هدف از این بررسی مطالعات اکولوزی دو گونه از گراسهای چند ساله خوشخوراک و سازگار با شرایط اکولوژیکی منطقه و مقاوم به فرسایش بادی در مراتع ابخوان به منظور برگرداندن انها به جایگاه اصلی و مبارزه با فرسایش بادی می باشد.

کلیدواژه ها:

گراسهای پایا ، احیا و اصلاح ، کنترل ، فرسایش بادی ، پخش سیلاب