سازماندهی زیرساخت های خدمات در شهر الکترونیک

صنعت فناوری اطلاعات (IT) هزاره سوم پس از میلاد را با چنان تحول عظیمی مواجه کرده است که می توان از آن به عنوانانقلاب دیجیتالی نام برد. این دگرگونی در شیوه های زندگی بشر تا جائی پیش رفته است که دولتمردان جوامع را به فکر ادارهالکترونیکی امورکشور وا داشته است. فن آوری اطلاعات، فن بهره برداری از اندیشه انسانی است. بهره برداری بهینه از اندیشه، سپردنامور شناخته شده، تکراری و غیرخلاق به ماشین (از طریق خودکار سازی عملیات) و آزاد سازی اندیشه و مهارت های انسانی جهتمکاشفه در ناشناخته هاست که به عنوان محور توسعه و به منظور استقرار نظام اطلاع رسانی جهانی در حال گسترش ومطرح شدن میباشد. نگرش به فناوری اطلاعات و روند آن در کشورهای پیشرفته دنیا دلالت بر سرعت و وسعت روند تغییرات این فناوری دارد به گونهای که به تحولات شگرفی در ساختارهای بنیادین ارتباطی جوامع منجر خواهد شد و عدم توجه به این حرکت جهانی و بسترهای رشدو شکوفائی فناوری اطلاعات ما را از ارتباط جهانی حذف و وادار به تقلید کورکورانه در بکارگیری آن خواهد کرد. در سه دهه اخیر،مفهوم داده ورزی (انفورماتیک) از بستر ماشین های پردازشگر اطلاعات به سمت نظریه سیستم و سپس نظریه اطلاعات گرایش یافتهو امروز با توجه به نظریه خودکار سازی و نظریه ارتباطات، انفورماتیک در پیوند با همه اینها، به عنوان یک فن آوری همه منظوره تحتعنوان فن آوری اطلاعات در مرکز توجه جهان قرار گرفته است . در این مقاله پس از اشاره مقدماتی به مفهوم زیرساخت، نگاهی به ابعادمحوری ویژگی های شهر الکترونیک داشته، و بر اساس آن ویژگی های خاص مطلوب معماری زیرساختهای خدمات مورد اشاره قرارمی گیرد. پس از آن مولفه های محوری معماری زیرساخت خدمات مورد بحث مختصر قرار می گیرد. در این معماری، خدمات شهرالکترونیک در بستر سازماندهی تعدادی میدان زیرساختی سامان می یابد. هر میدان زیرساختی، بستر الکترونیکی، سازمانی، قانونی،فرهنگی و اجتماعی ارائه طیف خاصی از خدمات را فراهم می آورد. میدان های زیرساختی می توانند توسط متولیان مختلفی ایجاد و موردبهره برداری قرار گیرند. در انتهای مقاله، لیستی از بسترهای خدماتی که می توانند به صورت میدان های زیرساختی در ایجاد فضای یکشهر الکترونیک سامان یابند، ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

شهر الکترونیک ، معماری ، زیرساخت ، میدان های زیرساختی ، لایه ها