بررسی فناوری های پالایش آلودگی زیرسطحی جهت احیای آب زیرزمینی

با توجه به روند رو به رشد و توسعه صنایع مختلف همواره منابع آب زیرزمینی در معرض تهدید آلودگی قرار دارد و آبخوانهای بسیاری در اثر این فعالیتها با آلودگی مواجه شده است. با توجه به عمق لایه اشباع در لایه های زیر سطحی، همواره ابتدا لایه های منطقه غیر اشباع در معرض آلودگی قرار گرفته و سپس آلودگی به لایه اشباع نفوذ کرده و همراه با جریان آب زیرزمینی حجم زیادی از منابع آب را با آلودگی مواجه میسازد. سازمانهای حفاظت محیط زیست در کشورهای توسعه یافته روشها و راهکارهایی برای جلوگیری از آلودگی منابع آب و خاک و احیای آبخوانهای آلوده ارائه کرده اند. در این مقاله روش گیاه پالایی مشتمل بر کنترل هیدرولیکی، تثبیت، تصفیه، تخریب و استخراج گیاهی به همراه روش پالایش زیستی شامل پالایش طبیعی، تقویت زیستی و تحریک زیستی و همچنین روش تزریق هوا و استخراج بخار خاک به عنوان روشهای کم هزینه با کمترین آثار مخرب بر محیط زیست مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان میدهد که کاربرد هر یک از این روشها به طور مجزا با محدودیت مواجه بوده و قادر به حذف آلودگی به میزان استانداردهای محلی نبوده و دستیابی به اهداف پالایش نیاز به زمان طولانی دارد. در روش گیاه پالایی پالایش تنها در ناحیه محدود به ریشه ها انجام میگیرد. روش پالایش زیستی برای انواع آلودگیها محدودیت دارد. روش هوادهی با فرضیات زیادی نیاز به مدلسازی ناحیه آلوده دارد و از پیچیدگی برخوردار است. همچنین روش استخراج بخار خاک نیاز به شناسایی دقیق ناحیه آلوده دارد و در حین پالایش خاک، امکان آلودگی ناحیه اشباع وجود دارد. بنابراین با توجه به نوع آلودگی، شرایط و امکانات موجود تلفیق دو روش و استفاده کمکی از هر یک از این روشها در کنار روش اصلی میتواند ضمن پالایش منطقه اشباع و غیر اشباع در عملکرد پالایش و زمان اجرای این پروژه ها موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

استخراج بخار خاک ، پالایش زیستی ، تزریق هوا ، گیاه پالایی