تاثیر اسید جیبرلیک بر برخی ویژگی های مورفوفیزیولوژیکی دو رقم گل سفید و زرد (Alba and Apollo) گل میمون (Antirrhinum majus)

به منظور بررسی تاثیر اسید جیبرلیک (0، 100، 200 و 400 میلی گرم بر لیتر) بر ویژگی های کمی و کیفی دو رقم گل میمون (Antirrhinum majus) آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. دانهال ها 50 روز پس از کشت بذر (در مرحله 6 تا 8 برگ حقیقی) تحت تیمار سطوح مختلف اسید جیبرلیک (به صورت محلول پاشی برگی) قرار گرفتند. نتایج به دست آمده از آزمایش نشان داد، افزایش غلظت اسید جیبرلیک به طور معنی داری موجب افزایش صفات مورد بررسی شد. بیشترین شمار، طول و قطر شاخه گل دهنده، طول گل آذین، شمار گلچه، شمار برگ، ماندگاری گل و همچنین وزن تر اندام های هوایی از اثر متقابل غلظت 400 و 200 میلی گرم در لیتر اسید جیبرلیک و رقم زرد (Apollo) و پس از آن رقم سفید (Alba) به دست آمد. در بین غلظت های مختلف اسید جیبرلیک بیشترین قطر گلچه، سطح برگ، سبزینه (کلروفیل) های a، b و کل و همچنین وزن خشک اندام های هوایی مربوط به تیمار 400 میلی گرم در لیتر و کمترین میزان مربوط به شاهد بود. سطح برگ و وزن خشک اندام های هوایی در رقم زرد (Apollo) بالاتر از رقم سفید (Alba) بود.

کلیدواژه ها:

جیبرلین ، سبزینه ، شاخه گل دهنده ، ماندگاری