نگرشی بر برنامه ریزی شهری بیوفیلیک در پایداری زیست محیطی شهرها

شهر اصفهان به عنوان یکی از کلانشهرهای ایران با مشکلات متعددی از جمله، مشکلات زیست محیطی، صنایع آلوده کننده آب و هوا، ترافیک فصلی شدن رودخانه زاینده رود و....روبرو است. و هر روز بیشتر از گذشته از معیارهای سلامت دور می شود. همین موضوع در کلانشهرهای ایران و جهان باعث شده است که نظریه پردازان به سمت مفاهیمی همچون شهر بیوفیلیک گام بردارند. در همین راستا این پژوهش در پی آن است تا برنامه ریزی شهر بیوفیلیک را به عنوان رویکردی مکمل در کنار سایر راهکارها در راستای پایداری زیست محیطی شهرها مدنظر قرار دهد به طور کلی برنامه ریزی شهری بیوفیلیک تلاشی است که هدف آن بازگرداندن انسان به طبیعت و ایجاد رابطه بین انسان و طبیعت است همچنین ترکیبی از طراحی سبز شهری، توجه به محیط پیرامون، حفاظت و احیای زیر ساخت های طبیعی در سطح گسترده می باشد. که سبب پیوستگی عملکردها می شود و سلامتی را برای ساکنان و افراد به ارمغان می آورد و در نهایت منجر به واکنش های مثبت در محیط پیرامون می گردد. لذا در این مقاله سعی بر آن است تا به معرفی برنامه ریزی شهری با رویکرد بیوفیلیک در جهت پایداری زیست محیطی شهرها پرداخته تا بدین سوال پاسخ داده شود که چگونه و براساس چه اصول و معیارهایی می توان به سمت برنامه ریزی بیوفیلیک در جهت پایداری زیست محیطی شهرها گام برداشت الگوبرداری از نمونه های عملی موفق در زمینه ی برنامه ریزی بیوفیلیک در نواحی شهری می تواند راهکارهای مناسبی برای مقابله با مشکل دوری از طبیعت و پیامدهای منفی آن باشد. این مقاله از لحاظ هدف کاربردی واز لحاظ روش توصیفی تحلیلی است. گردآوری داده ها به صورت اسنادی کتابخانه ای بوده است. بدین صورت که در این مقاله با مراجعه به ادبیات نظری تحقیق، مفاهیم، دیدگاه ها، تجارب عملی، چارچوب، اصول و معیاهرای یک شهر بیوفیلیک مورد شناسایی و بررسی قرار می گیرد لذا نتایجی که از این تحقیق انتظار می رود شامل: استخراج نکات موثر بر ایجاد شهرهای بیوفیلیک و معرفی معیارها و شاخص های موثر بر برنامه ریزی بیوفیلیک در جهت پایداری زیست محیطی شهرها وهمپوشانی این معیارها با نظرات و آرا اندیشمندان مختلف این حوزه می باشد.

کلیدواژه ها:

زیست گرا ، شهر بیوفیلیک ، برنامه ریزی شهری بیوفیلیک ، پایداری زیست محیطی