بررسی و ارائه راهکار مدیریت شهری در کاهش ترافیک درون شهری با رویکرد مشارکتی

دانش برنامه ریزی حمل و نقل را می توان در عصر حاضر در بخشهای درون شهری و برون شهری و بر مبنای مدهای حمل و نقل هوایی، دریایی، جاده ای و ریلی تقسیم بندی نمود. طبیعتا تشریح و توضیح هر یک از شاخه های این دانش به تنهایی مستلزم زمان و مطالعات بسیار پیرامون موضوعات مطروح در آن خواهد بود. از این رو در این مقاله صرفا و مختصرا به بخش حمل و نقل درون شهری و راهکارهای پیشنهادی در کاهش ترافیک درون شهری خواهیم داشت. امروزه حمل و نقل و ترافیک و ارائه راهکارهایی جهت تقلیل یا مرتفع نمودن مشکلات و معضلات ناشی از آن به یکی از اولویت های اصلی مدیریت شهری تبدیل شده است. حضور بیش از 3 میلیون خودرو در کلان شهر تهران و افزایش روزانه حدود 1400 خودرو به شهر از عوامل دیگر ترافیک است که در شرایط عادی نیز منجر به ایجاد تراکم و تاخیر گردیده و عملکرد کند و بحرانی شبکه معابر را در برخی ساعات روز در پی داشته است. وضعیت موجود در کنار شکل گیری الگوهای غلط سفرهای روزانه و تمرکز بیش از اندازه بر استفاده از خودروی شخصی سبب شده است که در شرایط بارانی و برفی که توام با کاهش ظرفیت شبکه معابر می باشد اختلال در رفت و آمد و گره خوردن مسیرهای عبور و مرور، تردد شهروندان را با مشکلات بیشتری روبه رو کند. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی و ارائه راهکار مدیریت شهری در کاهش ترافیک درون شهری با رویکرد مشارکتی با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. برای رسیدن به این هدف ابتدا به تجربه جهانی حمل و نقل در شهرهای مختلف جهان پرداخته و سپس محور های حمل و نقل پایدار مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت پیشینه مطالعات حمل و نقل و ترافیک تهران ارزیابی شد و در نهایت راهبردهای مدیریت و برنامه ریزی حمل و نقل شهری و راهکارهای آن ارائه گردید. نتایج پژوهش نشان می دهد رشد سریع استفاده از خودروی شخصی موجب افزایش نگرانی ها درباره ترافیک، آلودگی و در عین حال نابودی فضاهای عمومی شهرها شده است. در حال حاضر به علت تسلط روزافزون اتومبیل در تهران، بسیاری از فضاهای عمومی بخش مرکزی از دسترس شهروندان خارج شده و فقط به مکانی برای انجام فعالیت های اجباری و نه اختیاری و تفریحی تبدیل شده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری در ترافیک درون شهری ، رویکرد مشارکتی