ارائه یک پروتکل اجرایی جهت کاربرد بتن مسلح با الیاف های هیبریدی در سازه های دریایی موجود در منطقه خلیج فارس و دریای عمان

بتن به عنوان یکی از اصلی ترین مصالح مصرفی در سازه های دریایی شناخته میشود که در قیاس با سایر مصالح ساختمانی بهترین مقاومت را در برابر آب شور از خود نشان داده است. شرایط محیطی در منطقه خلیج فارس و دریای عمان به واسطه خورندگی فوق العاده شدید، عمدتا0 عمر مفید بتن را کاهش میدهد و از این رو هزینه های نگهداری و بعضا0 تخریب و بازسازی قابل توجهی را به سیستم تحمیل می نماید. اعضای سازه ای در یک اسکله ممکن است تحت بارگذاری های مختلفی چون بارگذاری های چرخه ای، ضربه ای و حتی انفجار قرار گیرند، لذا پدید آمدن تنشهای کششی و فشاری با مقادیر قابل توجه در آنها متصور است. با این حال به علت محیط خورنده دریا، کاربرد میلگرد به منظور بهبود مقاومت کششی بتن، با دشواری های جدی روبهرو است. در دهه های اخیر اتخاذ راهبردهایی مبنی بر بهبود خواص انعطاف پذیری و مقاومت کششی عمدتا0، به کاربرد الیافها در بتن منجر شده است. اما شرایط مطرح در خلیج فارس لزوم درنظر داشتن متغیر دیگری را نیز طلب میکند، که آن توجه به مساله خوردگی است. افزودن الیاف به مخلوط بتن، علاوه بر تغییر در مشخصه های مقاومتی، خواص بتن تازه را نیز دستخوش تغییر میکند. از اینرو تعیین الگوی حاکم بر پارامترهای طرح اختلاط و همگامسازی آن با حضور الیافها امری اجتناب ناپذیر در دستیابی به یک طرح اختلاط کاربردی خواهد بود.

کلیدواژه ها:

بتن الیافی ، سازه های دریایی ، گامهای طرح اختلاط ، بارهای ضربه ای