نقش نور در ایجاد کیفیت فضای معماری

فضا در معماری همان چیزی است که انسان را از عوامل طبیعی محافظت میکند و کلیه فعالیتهای فردی و اجتماعی فرد را در بر میگیرد؛ در واقع جوهر اصلی معماری فضاست. انسان در فضای معماری حرکت و زندگی میکند؛ لذا رضایت افراد از فضا مهم و به عوامل مختلفی وابسته است. وجود این عوامل باعث مطلوب شدن کیفیت فضا و در نهایت رضایت استفاده کنندگان از آن میگردد. فضایی مطلوب تلقی میگردد که بشود فعالیتهای مختلف روزانه یا دیگر فعالیتها را در آن انجام داد. فضایی که نیازهای اجتماعی و با هم بودن افراد را برآورده کند. در عین داشتن منظرهای دلچسب و مناسب، آسایش افراد را فراهم سازد و در دسترس باشد. چنین فضایی، فضای باکیفیت مطلوب تلقی میگردد. نور جزئی از ذات زندگی انسان میباشد. در بسیاری فرهنگها نور یا خورشید به عنوان منبع نور، عنصری خدایی محسوب میشده است. بدون نور انسان فاقد درک درستی از پیرامون خویش است و همین موجب ترس وی میگردد. نور یادآور پویایی و امنیت، و تاریکی نشاندهنده ایستایی و عدم امنیت است. بنابراین به کارگیری درست نور به دلایل مختلفی چون ایمنی، سرزندگی محیط، حس زمان، خوانایی و ... از اهمیت ویژه ای برخوردار است. کیفیت یکی از مفاهیم محوری معماری است. بهخاطر بحران کیفیت که در حال حاضر بیشتر محیطهای شهری ایران با آن مواجه هستند مبحث کیفیت از نظر علمی حائز اهمیت است. پژوهش حاضر سعی دارد که با مطالعه کتابخانه ای به بررسی مبحث حضور نور در معماری بپردازد و نقش آن در افزایش کیفیت فضای معماری را بیان نماید. نور برای هر فضا و محیط، حال و هوا و شخصیت ایجاد میکند. اولین تاثیر نور به عنوان روشنایی، گسترش آن در فضاست. آفرینش فضا نه از طریق دیوارها بلکه از طریق نور، نظم و پرسپکتیو صورت میگیرد. معماران همواره میدانسته اند که میتوان با نور فضا ساخت.

کلیدواژه ها:

نور ، کیفیت ، فضا ، فضای با کیفیت