توسعه فیزیکی کلان شهر تهران بر روند افزایش دماهای شب و روزهنگام در طی نیم سده گذشته

عناصر شهر و عملکرد آنها علاوه بر آنکه از عناصر و عوامل آب و وهوایی متاثر می شوند، خود نیز در اوضاع اقلیمی فضای پیرامون خود تاثیر گذار هستند. برای بررسی میزان اثرگذاری توسعه فیزیکی شهر تهران، ابتدا شرایط دمایی منطقه (دماهای حداقل و حداکثر) از داده های پایگاه Terra climate در فاصله زمانی سال های 1961 تا 2014میلادی تهیه شد در مرتبه بعد لایه سکونتگاه های انسانی، از مجموعه تصاویر نندس در چهار دوره زمانی 2000، 199، 1975 و 2014 با انجام برنامه نویسی در محیط سامانه گوگل ارث انمین استخراج گردید. نتایج بیانگر آن اس که در حال حاضر مساح مناطق مسکونی کلان شهر تهران نسه به سال های قبل از 1975 میلادی حدود 412/52 کیلومتر مربع افزوده شده است. میزان افزایش دمای شبانه بیشترین همبستگی را نسه به دماهای روز هنگام نشان می دهد. بطوری که نسبت به دوره اول (قبل از 1975 ( دماهای شب هنگام شهر تهران حدود 1/43 درجه سانتیگراد 2014-2000 افزایش نشان می دهد. این در حانی اس دماهای روز هنگام فقط 0/69 درجه سانتیگراد نسه به دوره اول، افزایش یافته است . افزایش سکونتگاه های انسانی و متعاقب آن افزایش گازهای گلخانه ای در طول چند دهه اخیر عامل اصلی افزایش دماها، بخصوص در دماهای شب هنگام می باشد

کلیدواژه ها:

توسعه فیزیکی ، کلان شهر تهران ، لندست ، گوگل ارث انجین ، دما