ارزیابی تاب آوری کالبدی بافت های فرسوده ی شهرهای ساحلی در برابر افزایش سطح دریا ( مطالعه ی موردی: بافت فرسوده ی شهر ساحلی دیر)

تغییرات اقلیمی و پیامدهای ناشی از آن سبب تهدید روزافزون جوامع انسانی می شوند. وقوع برخی از این پیامدها نظیر افزایش جهانی سطح دریاها، شهرهای ساحلی را به شدت تهدید می کند. در حال حاضر گفتمان غالب محافل علمی برای کاهش این گونه تهدیدها، پرداختن به مفهوم تاب آوری شهرهاست. این پژوهش باهدف ارزیابی تاب آوریکالبدی بافت های فرسود هی شهر ساحلی دیر در برابر افزایش سطح دریا انجام شده است که بر اساس هدف از نوع توسعه ی کاربردی بوده و به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از رو شهای - AHP Fuzzy و GIS استفاده شده است. بر اساس نتایج، معیار فاصله از خط ساحل با وزن 0.329 بیشترین و شاخص شیب زمین با وزن 0.040 کمترین اهمیت را دارد در ادامه با توجه به نقشه کلی تاب آوری ترسیم شده در محیط GIS ، محله های بازار، سید صفا، خنیا و عرب ها تاب آوری کالبدی کمتر و محله باغ و قاهری تاب آوری کالبدی بیشتری دارند. در ادامه پیشنهاد های لازم به منظور بهبود تاب آوری محدوده موردمطالعه ارائه گردیده است .

کلیدواژه ها:

تغییرات اقلیمی ، افزایش سطح دریا ، بافت فرسوده ، شهر ساحلی دیر ، Fuzzy AHP