سنجش و ارزیابی پایداری محلات شهری با استفاده از مدل ANP (بررسی تطبیقی محلات شریف و فاطمی شهر تهران)

امروزه بیشتر از نیمی از جمعیت جهان در شهرها زندگی میکنند و نحوه توسعه شهر و محلات شهری می تواند موفقیت ویا شکست جامعه را در برابر مشکلات اجتماعی ، اقتصادی ،زیست محیطی تعیین نماید. توسعه پایدار به عنوان مهم ترینهدف مطرح جنبش های زیست محیطی،پایداری جوامع کوچک را مهم ترین راه برای رسیدن به پایداری معرفی می کندو شکل گیری محلات پایدار را لازم می داند چرا که محلات شهری نقش مهمی در برنامه ریزی برای توسعه پایدار ایفامی کنند. توسعه پایدار محلهای کلیه جنبه های پایداری شامل ابعاد اقتصادی و اجتماعی و زیست محیطی را می سنجدو ارزیابی پایداری در سطح محله ، برنامه ریزان شهری را قادر می سازد که اثرات روابط میان فضاهای محله ای و انسان هاو سایر موجودات زنده که از آن فضاها برای زندگی ، کار و مسائل دیگر استفاده می کنند را سنجش و بررسی نمایند.وظیفه شهرسازان در این حوزه بسیار خطیر است چرا که کیفیت زندگی در شهرها تنزل یافته است و نیاز به برنامه ریزیبه منظور ارائه راه حل در خصوص بهبود کیفیت زندگی در محیط های شهری بیشتر از هر زمانی احساس می شود.پژوهش حاضر با هدف شناخت و سنجش و ارزیابی تطبیقی شاخص های پایداری در دو محله فاطمی و شریف درشهرتهران انجام شده است و به منظور وصول به این هدف از مدل تحلیل شبکه (ANP) در تعیین وزن هر یک ازمعیارها و جهت سنجش پایداری دو محله استفاده شده است . یافته های پژوهش حاکی از آن است که محله فاطمی باوزن نهایی 0.5289 از لحاظ وضعیت پایداری بر اساس شاخص های تبیین شده و مورد سنجش قرار گرفته شده درقیاس با محله شریف با وزن نهایی 0.4656 پایدارتر و یا به عبارت دیگر با معیار های پایداری سازگارتر است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، محلات شهری پایدار ، مدل ANP ، برنامه ریزی شهری