نقدی بر ضوابط نماسازی در شهر تهران از دیدگاه معماری و مدیریت شهری

خیابان-معماری-ساختمان-جداره و نما، واژگانی هستند که در همه اعصار و ادوار، از گذشته تا به امروز، در کنار مسائل وامور مربوط به شهر بخصوص کلانشهرها مطرح گردیده اما مدرنیته در عصر معاصر چشم بر جهان گشوده و دنیای امروزی را تحت تاثیر خود قرار داده است. همین امر، باعث دگرگونی و تحولی شگرف در همه زمینه ها بخصوص در بسترمعماری شده است که بعضا شاهد نارضایتی هایی در برخی از کشورها از مدرنیته شدن هستیم. یکی از شهرهایی کهمدرنیته شدن تاثیر منفیای بر معماری و نماسازی آن گذارده است، کلانشهر تهران میباشد که شاید بتوان نقدی برضوابط نماسازی آن وارد نمود. مقاله پیشرو سعی دارد با مرور اجمالی بر ضوابط نماسازی در تهران، آن ضوابط را بانماهای اجرا شده تطبیق دهد و در نهایت نقدی بر آن وارد نماید. بر این اساس است که می توان پیشنهادهایی را جهتنیل به هدفی والا که رسیدن به ضوابط- قوانین و دستوراتی واحد برای طراحی نما در شهر تهران ارائه نمود. علت انتخاب موضوع مقاله تحت عنوان نقدی بر ضوابط نماسازی در شهر تهران ، اجرای نما به سبک های غربی و بعضا با سبک و سیاق ادیان غیر از اسلام، فراموشی معماری ایرانی-اسلامی، تقلید کورکورانه از معماری غربی و مدرنیته شدنمعماری ایرانی است. در انتها، نتیجه ای کلی حاصل گردید که اکثر قوانین و ضوابط نماسازی از طرف ارگان ها و نهادهایاجرایی همانند شهرداری اجرا نگردیده و نهادهای نظارتی مانند شورای شهر هم وظیفه نظارتی خود را جامع و کاملانجام نمیدهد. درنتیجه در تهران شاهد نماهای غربی و خارج از قوانین هستیم که هویت خود را فراموش کرده و جایگاهاجتماعی-فرهنگی-مذهبی جامعه خویش را بازگو نمی کند.

کلیدواژه ها:

نما و جداره ، ضوابط ، شهر ، تهران ، هویت و زیبایی