چگونگی شکل گیری ابعاد اجتماع پذیری در طراحی فضای اقامتی

امروزه گردشگری در جهان توسعه بسیاری یافته و تعدادی از کشورها از این عامل توانسته اند وضعیت خویش را تا حدودی بهبود بخشند. امروزه در پی یافتن راه هایی برای جذب بیشتر مسافران و ارائه خدمات مناسب و به روز به آنها می باشند. احداث این بناها به صورت درون شهری و برون شهری و در کنار آن استفاده از انواع معماری های مختلف و تغییرات برای ایجاد فضای مطلوب و منحصر به فرد است. در هتل ها معماری بر اساس ابعاد و تناسبات استاندارد اما با دسترسی ها و ایجاد فضاهای رفاهی بیشتر مطابق با استانداردهای تعیین شده در این صنعت صورت می گیرد و می تواند نیازهای مسافران را تا حدودی برطف کند، به همین سبب هدف از پژوهش حاضر یافتن عوامل و راه های تاثیرگذار اجتماع پذیری در طراحی محیط های اقامتی (هتل، متل، و ...) می باشد. نوع تحقیق توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج بدست آمده حاکی از آن دارد که مولفه های کالبدی و فعالیتی و زیرمجموعه های آنان نکاتی هستند که در طراحی فضاهای اقامتی الزامی می باشند که در هتل شرایتون مصر (میرامار) به آنها اشاره شده است. بسیاری از انسان ها قرار گرفتن در جامعه و اجتماع هم صحبتی و آسنایی با افراد جدید را دوست دارند. محیط های اقامتی موقت یکی از بهترین مکان ها برای این تعاملات می باشد. در گذشته یکی از مکان های اقامتی کاروانسراها بوده است که تا امروز در برخی از هتل ها و محیط های اقامتی دیگر از معماری و تقسیمات آنها استفاده می شود که نوعی تفکر هوشمندانه گذشتگان در معاری و شهرسازی را بیان می کند.

کلیدواژه ها:

اجتماع پذیری ، محیط های اقامتی ، فعالیتی ، اجتماعی