بررسی نقش گردشگری در تغییرات کاربری اراضی مقصد

گردشگری به عنوان یکی از فعالیت های پویای اقتصادی عصر حاضر، نقش مهمی در توسعه ی اقتصادی جوامع انسانی ایفا میکند. گسترش گردشگری بر درآمد ملی، منابع ارزی، اشتغال و دیگر شاخص های کلان اقتصادی تاثیرگذار است؛ و به دلیل مزایایی که دارد اغلب توجه دولتها و مسئولان ملی و محلی را به خود جلب کرده است. این صنعت دارای ارکان و انواع طبقه بندی های گوناگونی است که با آنها مفهوم می یابد و بدون آنها در حقیقت واژه ی گردشگری بی معناست. ارکان این صنعت عبارتند از: جاذبه های گردشگری، تسهیلات و خدمات گردشگری. امروزه فعالیتهای گردشگری به عنوان بخش چهارم فعالیتهای انسان پس از کشاورزی، صنعت و خدمات محسوب می شود. از این رو برای توسعه ی گردشگری شهری نیازمند به برنامه ریزی و مدیریت بهینه ی بهره برداری از فضاهای گردشگری است. از طرفی پیش نیاز دستیابی به هر نوع پیشرفت و توسعه ای، انجام تحقیقات درست و اصولی در آن زمینه که یکی از ارکان اصلی هر تحقیق علمی توجه به مبانی نظری است. در مبانی نظری هر تحقیقی، مطالعه در رابطه با تئوری ها و مفاهیم مربوط به موضوع تحقیق یکی از الزامات محسوب می شود. هدف تحقیق پیش رو نیز، بررسی نقش پروژه های شهری موفق در ارتقاء این صنعت رو به رشد (گردشگری) در مجموعه نمک آبرود (چالوس) و مجموعه گنتینگ هایلند (مالزی) می باشد. به این منظور در این مقاله، روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و همچنین گردآوری اطلاعات به شیوه ی اسنادی مبنا قرار گرفته است. شاخصهای مورد بررسی در این تحقیق نیز عبارتند از: موقعیت مجموعه ها، مساحت، بودجه مصرفی، مدت زمان اجرا، اهداف، اقدامات اصلی، انواع طراحی شهری، نقاط قوت و نقاط ضعف آنها. نتایج نیز حاکی از آن است که در صورت برنامه ریزی و توسعهی برنامه ریزی شده، گردشگری قادر است که به بهبود شاخص های عدالت اجتماعی، ارتقاء سطح زندگی، رفاه عمومی، تعادل و توازن منطقه ای منجر گردد.

کلیدواژه ها:

پروژه های شهری ، گردشگری شهری ، گنتینگ هایلند ، نمک آبرود