حلیل روش شناختی بر شیوه های مشارکت جمعی در حوزه ارتقاء نوآوری در شهرهای هوشمند(نمونه موردی: کاربست مفاهیم در برنامه سوم توسعه شهر تهران)

شدت یافتن چالش های شهری در کلان شهرهای دنیا به دنبال تغییرات جمعیتی و گستردش شهرها، مدیران و برنامه ریزان شهری را به سمت بهره گیری از روش ها و فن آوری های مدیریتی نوین سوق داده است. جنبش شهر هوشمند با ارائه طیف گسترده ای از این راه حل ها، محیطی رقابتی در میان کلان شهرهای جهان برای حل چالش ها و توسعه پایدار همه جانبه ایجاد نموده که شهرهای بزرگ ایران نیز تجاربی هرچند بخشی در این زمینه داشته اند. رویکرد مشارکت مردمی یکی از مفاهیم بنیادی شهر هوشمند را شکل می دهد که می تواند به حل چالش های گسترده شهری در قالب فرایندهای نوآورانه و خلاقانه با حضور مردم در محیط های فیزیکی و مجازی بپردازد. در این مقاله تلاش شده تا برخی از موثرترین و روزآمدترین روش های مشارکت هوشمند مردم با تحلیل محتوای بخش هایی از ادبیات نظری و عملی مرتبط با آن استخراج و روش های به کارگیری آن ها در حوزه عمل مورد توجه قرار گیرد. این روش ها شامل جمع سپاری ، پشتوانه جمعی و تحلیل آگاه به زمینه بوده و از نتایج بهره گیری از این روش ها می توان به کاهش هزینه های جاری شهر، ایجاد شغل، کاهش مصرف منابع انرژی و منابع طبیعی، افزایش رضایتمندی مردم در نحوه مدیریت شهری و غیره اشاره کرد. نتایج پژوهش نشان دهنده وجود ظرفیت های قانونی برای به کارگیری این روش ها در 8 ماده از 95 ماده برنامه سوم توسعه شهر تهران است.

کلیدواژه ها:

مشارکت جمعی ، جمع سپاری ، پشتوانه جمعی ، تحلیل آگاه به زمینه ، هوشمند سازی مشارکتی ، هوشمند سازی تهران