یادگیری مبتنی بر مغز، راهبردی نو در یادگیری

هدف این پژوهش، بررسی یادگیری مبتنی بر مغز به عنوان راهبردی نو در یادگیری بود. یکی از چالش های پژوهشی امروز در علم یاددهی یادگیری پاسخ به این سؤال است که به کارگیری یافته های برآمده از مطالعات علوم اعصاب شناختی درباره یادگیری تا چه حد می تواند در بهبود کیفیت آموزش و یادگیری مؤثر افتد و اساساً زبان علوم اعصاب و علم یاددهی یادگیری تا چه اندازه مشترک است؟ در حالی که آموزه های قبلی بر کارکردگرایی و تداعی گرایی به عنوان زیر ساخت فراگیری جدید تأکید داشته اند، علوم اعصاب شناختی در پی این است که دانش، بینش و تجربه چگونه در مغز پردازش می شوند و ارتباطات عصبی موجود در مغز چه طور موجبات یادگیری جدید را فراهم می آورند. مؤلفه های اساسی یادگیری و اصول یادگیری مبتنی بر مغز، چهارچوب نظری را برای یادگیری مؤثر، فرایند تدریس و بهترین شرایط که یادگیری در مغز اتفاق می افتد، فراهم می نماید. بر اساس نوروبیولوژی، این اصول مربیان را برای انتخاب و فراهم آوردن محیط های مناسب یادگیری راهنمایی می کنند. این مقاله به بررسی فصول مشترک یادگیری و علوم اعصاب شناختی می پردازد.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، علوم اعصاب شناختی ، یادگیری مبتنی بر مغز