بررسی رابطه بین عزت نفس کارکنان و اثربخشی آنها با توجه به نقش تعدیل گر ویژگی های شخصیتی در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی کرمان

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین عزت نفس کارکنان و اثربخشی آنها با توجه به نقش تعدیل گر ویژگ ی ها ی شخص یتی در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 1395 است. مطالعه حاضر که از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر ماهیت، توصیفی ازن و همبستگی است، در یک جامعه آماری 950 نفری از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی کرمان که 274 نف ر از آنها با استفاده از جدول کرجی ومورگان به عنوان نبونه آماری از روش نبونه گیری طسقه ای تصادفی متناسب با حجم طسقه انتخاب شدند، انجام شد. جبع آوری اطلاع ات از طریق سه پرسشنامه صورت گرفته است. پرسشنامه عزت نفس کارکنان با ضریب اعتسار محتوایی 92 صدم و اثربخشی کارکنان با ضریباعتسار محتوایی 88 صدم و ویژگی های شخصیتی با ضریب اعتسار محتوایی 92 صدم مورد تایید قرار گرفته اند، پایایی پرسشنامه نیز از روش آلفای کرونساخ برای پرسشنامه ها به ترتیب 74 ، 74 و 84 صدم بدست آمد. در قتبت تحلیل داده ها به بررسی فرضیه ها و سوات تحقیق پرداخته شد. نتایج حاصل از تحقیق حاکی از آن است که بین عزت نفس کارکنان با اثربخشی، سازگار ی و قابلیتها ی فرد ی کارکنان رابطه مثست و معنی دار وجود دارد. اما بین خودمختاری کارکنان و ارزش فرد در سازمان با اثربخشی آن ها رابطه وجود ندارد. نتایج حاصلاز تحقیق نشان داد که ویژگی های شخصیتی کارکنان رابطه بین عزت نفس، قابلیت های فردی و سازگاری کارکن ان با اثربخش ی آن ها را تعدیل می کند. هبچنین خودمختاری کارکنان و ارزش فرد در سازمان با اثربخشی آن ها با توجه به نقش تعدیل گر ویژگی ها ی شخصیتی کارکنان رابطه وجود ندارد. در نهایت پیشنهادهایی ارایه گردید.

کلیدواژه ها:

عزت نفس کارکنان ، اثربخشی کارکنان ، ویژگی های شخصیتی