بررسی نقش خودکارآمدی رایانه ای، خودکارآمدی تحصیلی و مدیریت زمان مطالعه دانشجویان در نگرش آنها نسبت به رویکرد یادگیری ترکیبی

هدف این پژوهش بررسی نقش خودکارآمدی رایانه ای، خودکارآمدی تحصیلی و مدیریت زمان مطالعه دانشجویان درنگرش آنها نسبت به رویکرد یادگیری ترکیبی است. روش شناسی: پژوهش حاضر با توجه به جستجوی رابطه متغیرها بایکدیگر، نوعی تحقیق توصیفی محسوب می شود و طرح همبستگی از نوع پیش بین است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز است که از میان آنها به روش خوشه ای دو مرحله ای با واحد کلاس 891 نفر ) 81 نفر کارشناسی ارشد و 821 نفر کارشناسی( بهعنوان نمونه انتخاب شده است. برای اندازه گیری متغیرها از پرسشنامه های خودکارآمدی رایانه ای و رویکرد یادگیریترکیبی عجم و همکاران ) 8392 ( و پرسشنامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری پینتریچ و همکاران ) 8993 ( استفاده شد. نتایج حاصل از محاسبه ی پایایی و روایی ابزارها حاکی از پایایی و روایی قابل قبول آن ها بود. داده های پژوهش با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل آزمون همبستگی پیرسون، آزمون t تک گروهی، t مستقل، ضریبهمبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شد. یافته ها: نتایج حاکی از آن است که دانشجویان از رویکرد یادگیریترکیبی استقبال می کنند. نگرش دانشجویان نسبت به رویکرد یادگیری ترکیبی و همچنین خودکارآمدی رایانه ای از نظر مقطع تحصیلی دارای تفاوت معنی داری است. بین نگرش رویکرد یادگیری ترکیبی با مدیریت زمان مطالعه، خودکارآمدی تحصیلی و خودکارآمدی رایانه ای رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین19/9 درصد تغییرات متغیر وابسته )نگرش نسبت به رویکرد یادگیری ترکیبی( بوسیله دو متغیر خودکارآمدی رایانه ای و خودکارآمدی تحصیلی تبیین می شود

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی تحصیلی ، خودکارآمدی رایانه ای ، مدیریت زمان مطالعه ، یادگیری ترکیبی