بهبود پایداری دو سیستم بادی با استفاده از الگوریتم ژنتیک

در اوایل دهه شصت، بسیاری از ژنراتورها در حال دستیابی به اتصال درونی بودند و تنظیم کننده ولتاژ خودکار(AVR) کارآمد تر بود. با انتقال حجم قدرت در خطوط انتقال طولانی و ضعیف و استفاده از دستیابی و بهره بالا، عمل سریع AVR ها ، نوسانات کمتر حتی از فرکانس پایین تر، مشاهده شد. ثبات سیستم، در اصل، میتواند با استفاده از نوعی کنترل بازخورد با حلقه بسته، افزایش یابد. در طول این سالها تلاش های قابل توجهی درتحقیقات آزمایشگاهی و مطالعات در محل برای طراحی چنین کنترل کننده هایی افزایش یافته است. مشکل،زمانی که اولین بار مواجه می شود، با متناسب سازی ژنراتورها با یک کنترل کنده فیدبک که لغزش روتور و یاتغییر در قدرت ترمینال ژنراتور را حس کرده و آن را در ورودی مرجع AVR با بار فاز مناسب و بزرگی به عقبتغذیه کرده به طوری که برای تولید گشتاور اضافی دامپینگ در روتور بکار می رود، حل گردید . دامپینگ نوساناتقدرت با استفاده از کنترل های تکمیلی از طریق توربین، حلقه حاکم، دارای موفقیت محدود شده بود.

کلیدواژه ها:

طراحی PSS ، بهینه سازی الگوریتم ژنتیک ، سیستم چند ماشینی ، دینامیک های سیستم قدرت