احکام لقاح با اسپرم اهدایی (با تکیه بر آراء آیت اله خامنه ای)

بشریت در عضر حاضر با پیشرفت گسترده ای به ویژه در زمینه پزشکی رو به رو شده است. رشد علم پزشکی برای درمان ناباروری، شیوه های از باروری های مصنوعی در خارج و داخل رحم ایجاد کرده است که به باروری های پزشکی معروف هستند. می توان گفت در بین انواع روش های آن، تلقیح با اسپرم بیگانه از بحث برانگیزترین نوع تلقیح مصنوعی از میان دیگر روش ها است. در این مورد بین فقها اختلاف نظر زیادی وجود دارد. در این پژوهش سعی می گردد که نظرات فقها در مورد یکی از انواع روش های باروری یعنی تلقیح با اسپرم بر مبنای ادله مورد استناد آنان تحلیل و بررسی گردد و با توجه به بررسی های انجام شده معلوم گشته از آنجا که ادله استنادی قائلین به حرمت این نوع از تلقیح ناکافی بوده و از طرفی سابقه فقهی در این زمینه وجود ندارد می توان گفت که نظریه قائلین به جواز موجه تر به نظر می رسد در نتیجه نه تنها تلقیح با اسپرم بیگانه مانعی وجود ندار بلکه استفاده از انواع دیگر روش های باروری پزشکی جایز است و فرزند ناشی از کلیه روش ها مشروع و مستحق کلیه حقوق مقررات حمایتی می گردد و بین صاحبان نطفه و این نوع فرزند رابطه نسبی و خونی برقرار می شود.

کلیدواژه ها:

باروری پزشکی ، تلقیح مصنوعی ، حکم شرعی ، اجتهاد