سنجش درجه توسعه یافتگی و رتبه بندی استان های کشور برای عملکرد بانکداری شرکتی

در کشورهای در حال توسعه اکثر برنامه ریزیها توسط دولت و به صورت متمرکز صورت گرفته و به نیازها و پتانسیل های مناطق توجه کمتری شده است. تجربه نشان داده است که در این کشورها نه تنها تخصیص بهینه منابع صورت نمی پذیرد، بلکه عمدتا منابع تخصیص یافته ارتباط چندانی با نیازها و پتانسیلها نداشته و شکاف و دوگانگی بین مناطق به طور مرتب افزایش یافته است و نهایتا این عدم تعادل مشکلات متعدد و غیر قابل جبرانی راخصوصا در مناطق کمتر توسعه یافته به وجود خواهد آورد. هدف مطالعه ی حاضر بهره گیری از روشی علمی برای انتخاب مناسب ترین مکان به منظور خدمات رسانی و افزایش کارایی مدیریت بانکداری شرکتی بانک تجارت میباشد، برای این منظور ابتدا 19 شاخص در قالب2 بخش برای 31 استان کشور گردآوری شد که به دنبال سنجش سطح توسعه یافتگی اقتصادی و رتبهبندی استانهای ایران برای عملکرد بانکداری شرکتی (Corporate Banking) است. برای سنجش توسعه یافتگی می توان از مدلهای مختلفی استفاده کرد، در این پژوهش برای سنجش و رتبهبندی توسعهیافتگی استانهای کشور، از روش آنالیز تاکسونومی عددی استفاده شده است. برای رتبه بندی استانهای کشور، شاخصهای زیادی وجود دارند. با توجه به اینکه تعداد شاخصهای توسعه یافتگی بسیار زیاد بوده و شاخصهای منتخب درجات متفاوتی از لحاظ اهمیت دارند، انتخاب شاخصهای خاص بر نتیجه پژوهش تاثیر بسزایی میگذارد. بر اساس این رتبهبندی، استانهای تهران، اصفهان و خراسان رضوی به ترتیب در رده های اول تا سوم و استانهای کهگیلویه و بویراحد و ایلام به ترتیب در رتبه های آخر قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

درجه توسعه یافتگی ، رتبه بندی استانها ، شاخص های توسعه یافتگی ، روش آنالیز تاکسونومی عددی ، بانکداری شرکتی