عواملی که باعث خوشبختی و رسیدن انسان به خیر دنیا وآخرت می شود (قسمت پنجم )

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی دیگر از عواملی که باعث می شود خیر دنیا و آخرت نصیب انسان شود ، این است که انسان ، اعتقاد کامل و صادقانه به رسالت و نبوت پیامبراکرم صلی الله و علیه وآله و اطاعت و پیروی محض از امیرالمومنین علی علیه السلام داشته باشد و از دو نعمت بزرگ رسالت و امامت شکرگذاری نماید . چنانکه از رسول خدا صلی الله علیه وآله نقل شده است که حضرت فرمودند :

مردی(کسی) که اعتقاد صادقانه به (رسالت و نبوت ) محمد مصطفی صلی الله علیه وآله داشته باشد و همچنین اعتقاد صادقانه به (وجوب) تعظیم و بزرگ شمردن امام علی علیه السلام به عنوان برادر رسول خدا صلی الله علیه وآله ، دوست و میوه ی دل آن حضرت داشته باشد و اطاعت کننده محض باشد ، سپس شاکر( و مطیع ) خدای سبحان ، و پیامبر و وصی پیامبر باشد ، خدای متعال به جهت این کارش ، (خوشبختی و) خیر دنیا وآخرت را برای او جمع ( و عطا ) می کند ... . بحار الانوار (ط - بیروت)، ج65، ص: 106.

دو نعمت رسالت پیامبراکرم صلی الله علیه و آله و امامت و ولایت امیرالمومنین علی علیه السلام ، از بزرگترین نعمت های الهی است که برای بندگانش عنایت فرموده لذا از بعثت و رسالت آن حضرت به عنوان منت یاد کرده است آنجا که می فرماید :« لقد من الله علی المومنین اذ بعث فیهم رسولا من انفسهم یتلوا علیهم آیاته و یزکیهم و یعلمهم الکتاب و الحکمه و ان کانوا من قبل لفی ضلال مبین ، خداوند بر مومنان منت گذارد (نعمت بزرگی بخشید) هنگامی که در میان آنها پیامبری از جنس خودشان برانگیخت که آیات او را بر آنها بخواند و کتاب و حکمت به آنها بیاموزد اگر چه پیش از آن در گمراهی آشکار بودند » ( آل عمران / 164 ).

ممکن است در بدو نظر تصور شود که منت گذاشتن کاری خوبی نیست ، ولی هنگامی که به ریشه اصلی لغت « منت» باز میگردیم ، مطلب کاملا روشن میشود، توضیح اینکه همانطور که راغب در مفردات میگوید: این کلمه در اصل از « من » به معنی سنگهایی است که با آن وزن میکنند و به همین دلیل هر نعمت سنگین و گرانبهایی را « منت » میگویند که اگر جنبه عملی داشته باشد یعنی کسی عملا نعمت بزرگی به دیگری بدهد کاملا زیبا و ارزنده است و اما اگر کسی کار کوچک خود را با سخن، بزرگ کند و به رخ افراد بکشد ، کاری است بسیار زشت، بنا بر این منتی که نکوهیده است به معنی بزرگ شمردن نعمتها در گفتار است ؛ اما منتی که زیبنده است همان بخشیدن نعمتهای بزرگ است.

خداوند در آیه فوق می فرماید: پروردگار بر مومنان منت گذارد یعنی نعمت بزرگی عملا در اختیار آنها قرار داد.

همچنین ولایت و امامت امیرالمومنین علیه السلام و سایرامامان معصوم علیهم السلام ، از نعمت های بزرگ الهی شمرده شده است که در روز قیامت در مورد آن پرسش و بازخواست می شود. چنانکه در تفسیر آیه 8 سوره تکاثر که می فرماید :« ثم لتسئلن یومئذ عن النعیم ، آنگاه شما در آن روز از نعمت ها باز پرسی خواهید شد » امام باقر علیه السلام فرمودند : مراد از این نعیم ، ولایت امیرالمومنین علیه السلام است . مناقب آل ابی طالب علیهم السلام (لابن شهرآشوب)، ج2، ص: 153 . و امام صادق علیه السلام فرمودند :« نحن اهل البیت النعیم الذی انعم الله بنا علی العباد ، ما اهل بیت نعمت های هستیم که خدای سبحان به واسطه ای ما به بندگانش نعمت داده است ( و در روز قیامت مورد باز پرسی قرار می گیرند) ». الدعوات (للراوندی)، ص: 158 .

سرانجام اینکه یکی از عواملی که باعث می شود انسان به خیر دنیا وآخرت برسد ، اعتقاد کامل و صادقانه به رسالت پیامبراکرم صلی الله علیه و آله ، ولایت و امامت امیرالمومنین علی علیه السلام و سایر امامان معصوم علیهم السلام و اطاعت از آن بزرگواران است و همچنین شاکر و سپاسگزار بودن از خدای سبحان به خاطر دو نعمت بزرگ رسالت پیامبرش و امامت و ولایت اوصیا و خلفای برحق رسول خدا صلی الله علیه وآله ، که اولین آنها امیرالمومنین علیه السلام و آخرین آنها مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه الشریف هستند .