نگاهی به تهدیدهای پیش روی صنعت هنر هفتم
سینمای ایران طی سالهای اخیر در خارج از کشور قابلیتهای بی سابقه ای داشته است، به طوری که امروزه پس از گذشت چهار دهه از پیروزی انقلاب اسلامی، سینمای ایران به عنوان سینمایی پیشرو و با هویت در جهان مطرح شده و فیلمهای ایرانی در جشنواره های معتبر جهانی جوایز ارزنده ای را به خود اختصاص داده اند. اما با وجود موفقیتهای سینمای ایران در زمینه های ذکر شده سینمای ایران در زمینه اقتصادی در وضعیت نابسامانی به سر می برد و در داخل کشور با تنگناهای فزاینده ای روبه رو بوده است، بحثهایی از قبیل نظارت و عدم نظارت نهادهای دولتی، اختلاف بین تولید کنندگان فیلمها، زیاندهی سالنهای سینما و خالی بودن آنها و از همه مهم تر قطع و کاهش یارانه های دولتی طی سالهای اخیر بر مجموعه فعالیتهای تولید و توزیع فیلمهای سینمایی سایه افکنده است.
بیشتر فیلمهای اکران شده هنوز حتی به سرمایه اولیه خود دست نیافته اند و بیشتر سالنهای سینما خالی است که این مسائل عواقب ناگواری را روی صنعت سینمای ایران داشته است، به طوری که اگر برگشت سرمایه در صنعت سینما به تعویق و خطر افتد، مساله اشتغال زایی برای افرادی که در فرایند تولید و توزیع فیلمهای سینمایی فعالیت دارند مشکل آفرین خواهد بود. گرایش اخیر سینماگران به برنامه سازی در تلویزیون نیز موید همین مساله است. به طوری که آمار نشان میدهد سالانه از هر چهار کارگردان فقط یک نفر فیلم سینمایی ساخته و سه تای دیگر به برنامه سازی در تلویزیون پرداخته و یا اینکه درگیر تامین سرمایه، فیلمنامه و رفع موانع در تولید فیلم می باشند.
اولین و شاید یکی از عمده ترین مشکلات در حال حاضر سینمای ایران مساله کاهش یارانه های پرداختی از جانب دولت به این صنعت است. اما آنچه در خلال سالهای اخیر مورد توجه بسیاری قرار گرفته، کاهش چشمگیری است که در این حمایتها صورت گرفته است، و از همین رو مشاهده می گردد که بیشتر نگرانی و اضطراب تهیه کنندگان بویژه در بخش خصوصی و سایر افرادی که به نحوی در تولید فیلم دخالت داشته اند از این مقوله است. چرا که به علت نامشخص بودن ضوابط و عدم حمایتهای ذکر شده از سوی مراکز و سازمانهای ذی ربط صاحبان آثار دچار تشویش و نگرانی شده اند . بنابراین اگر در صنعت سینما، تولید و عرضه فیلم مهم است ، حمایتهای دولت از تولید کنندگان و عرضه کنندگان ، پس از تولید فیلم نیز مهم بوده و تا این دو مقوله با یکدیگر تناسبی نداشته باشند، سینمای ایران از رسیدن به مرحله شکوفایی و پیشرفت به دور خواهد بود. چرا که به لحاظ سیاست گذاری های دولت در پرداخت یارانه ها ، وضعیت سینما طوری شده که دخل و خرج تولید کنندگان فیلمهای سینمایی با یکدیگر نمی خواند و در نتیجه بسیاری از تولید کنندگان ساخت فیلمهای سینمایی را رها کرده ، و بالطبع مقدار تولید نیز پایین آمده است.