مدیریت ریسک (خطر پذیری) در مدیریت بحران

آسیب ها و خسارات محتمل یا پیش بینی نشده به سبب تاثیرات ناشی از یک خطر مشخص بر چیزی که تحت تاثیر خطر بوده و در بازه زمانی خاص قرار دارد را "ریسک" گویند (مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن،1388).

خطر شرایطی است که می تواند باعث آسیب بدنی، مرگ، خسارت به تجهیزات، دارایی و یا محیط شود و بیانگر شدت یا نتیجه نهایی است و ریسک ترکیب مفاهیم عواقب یک حادثه و احتمال وقوع آن حادثه است (باهر، 1391).

با این تعریف "مدیریت ریسک" به مجموعه اقداماتی اطلاق می شود که سعی در کاهش احتمال خسارت از طریق مدیریت صحیح هریک از عوامل آن (کاهش خطر،کاهش احتمال آسیب پذیری و مدیریت در پراکندگی سرمایه ها) را دارد ( پور محمد، 1389).

جا داردکه بخشی از دانش مدیریت بحران را به صورت عینی تر مد نظر قرار دهیم و در طبقه بندی زمانی جهت مقابله و مدیریت بحران های احتمالی به مجموعه اقدامات و برنامه هایی که خصوصیت پیشگیرانه دارند اهمیت بیشتری قائل باشیم. انجام این فعالیت ها باعث می شود تا در مدیریت بحران از مدیریت ریسک استفاده شود (عبد الهی، 1391).

اهم موارد مربوط به کاهش خطر پذیری عبارتند از: 1) تغییرکاربری مانند تغییرکابری یک ساختمان با اهمیت زیاد ولی نا ایمن به ساختمان با اهمیت کم 2) تقسیم ریسک مانند تقسیم امور در دو ساختمان مختلف 3) انتقال ریسک مانند بیمه نمودن ساختمان (حسنی، نعمت، 1392).

منابع:

- باهر، نیکلاس.ژ، ترجمه رضا زاده ، حجت الله، (1391)، مهندسی ایمنی سیستم و ارزیابی ریسک، تهران، دانشگاه صنعتی امیرکبیر(پلی تکنیک تهران)، چاپ سوم.

- پور محمد، بهزاد، (1389)، همزیستی با زلزله، انتشارات مبنای خرد، چاپ اول.

- حسنی، نعمت، (1392)، جزوه درسی فلسفه و مبانی مدیریت بحران بلایای طبیعی، مرکز مطالعات بحران های طبیعی.

- عبد الهی، مجید، (1391)، مدیریت بحران در نواحی شهری، انتشارات سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور، چاپ چهارم

- مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن، (1388)، مجموعه مقالات دوره آموزش بهسازی بافت ها فرسوده شهری (مداخله و مدیریت بحران) انتشارات مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن.